"අනුරාගික නෙතු මානෙ පිය නඟලා
මන්දාකිණි තරු යායෙ සැරිසරලා
සිහින මවනා දෙනෙත සොයනා
පවන කලතා හැඟුම ගවසා "
සෙට් එකේ කලාලෝලීයා වෙන නවෝද් අතේ තිබ්බ නිල් පෑනයි කළු පෑනයි දෙකෙන් ඩෙස් එකට ගගහා සින්දු කියන්න ගත්තේ අමුතුම චූන් එකකින්.......
" අඩෝ නවෝදයා.......කාවද බන් උබ කලතන්න යන්නෙ......."
නවෝද්ගෙ චූන් එක එහෙම පිටින්ම අමු අමුවෙ විනාස කරපු කට හැකර මිනෙත් දිහා නවෝද් රවල බැලුවෙ කේන්තියෙන්........
" ශිට්......කෑවනෙ මුලු ෆීලින්ග් එකම ගෝතයා......."
" ගුඩ් මෝනින්ග් මචන්ලා....නවෝදයා මොකෝ මේ මලපැනල උදේ පාන්දරම......"
" ආ.......නෙතූෂයා උබ ආවද....."
මිනෙත් කිව්වෙ මගෙ කරට අත දාන ගමන්......මුන් මොකෝ දන්නෑ මන් එනකම් බලන් ඉදල තියෙන්නෙ බයෙත් බෑ.....
" ඕයි.......හම්මෝ.......උබල මෙතන ද......අපි උබලව හැමතැනම හෙවුවා......"
" උබල කැන්ටීන් අස්සෙ බඩගෑවට අපිනම් ඉන්නෙ පන්තිය අස්සෙම තමා......නැද්ද බන්......."
" අනේ මගෙ කට......"
ආයිත් මිනෙත් කෙල්ලො දෙන්නව අවුස්සන්න එහෙම කියද්දි උන්දෙන්නග් මූණවල් දෙක අපායට ගහපු කැලැන්ඩරේ වගේ උනා.....මට හිනා....මොනා කරන්නද....පව් තමා.....ඒත් හිනා යනව......
" දන්නවද අලුත්ම සීන් එක........"
තයන්සා එහෙම අහද්දි හැමෝම මූණට මූණ බලාගත්තා.......
YOU ARE READING
~අනුරාගික සිත්~ || BL || Nonfic
Non-Fiction" දන්නවද අභී..! එයා හරියට වැස්සක් වගේ...!" " වැස්සක් !?...'' '' ඔව් වැස්සක්...එයාගෙ ආදරෙත් හරියට වැස්සක් වගේ...කාලයක් මාව ඒ වැස්සෙන් තෙම්මලා....එයා යන්නම ගියා..! මගෙ ජීවිතේ කාන්තාරයක් කරලම..!" " මට බැරිවෙයිද ඒ වැස්ස වහිනකම් බලාගෙන ඉන්න කාන්තාරයට වැට...
