အညိုနှင့်ကြီးကြီးမြတို့ စီးနင်းလိုက်ပါလာသည့်ရထားသည် ညနေခင်းလောက်တွင် ကျောက်ပန်းတောင်းဘူတာသို့ ဆိုက်ရောက်ခဲ့သည်။ ရောက်ရောက်ချင်းတွင် အညိုနှင့်ကြီးကြီးမြ ဘူတာ၌ ယောင်လည်လည်ဖြစ်နေရ၏။ အကြောင်းမှာ အကြိုလွှတ်လိုက်သော ကြီးကြီးမြ၏တူဆိုသူက လာကြိုရန်အချိန်နောက်ကျနေခြင်းကြောင့်သာဖြစ်သည်။
ဘူတာရုံရှေ့တွင် အတန်ကြာအောင် စောင့်နေပြီးမှ ကြီးကြီးမြ၏ တူဖြစ်သူက မြင်းလှည်းတစ်စီးဖြင့်ရောက်လာ၏။ထိုမှတဆင့် ကြီးကြီးမြ၏ ရွာသွားဖို့ရာအတွက် ရွာမှ နွားလှည်းဖြင့်လာကြို၏။
လပြည့်နေ့ဖြစ်သည့်အတွက် ရွာသို့သွားရာလမ်းတလျှောက်အား မှိုင်းပြပြတော့မြင်နေရ၏။ရွာသို့ရောက်ရန် အနည်းငယ်လှမ်းသေးသည့်အတွက်ကြောင့် သွားရာလမ်းတွင် လူတစ်ယောက်တောင်မျှမတွေ့ရပါ။
ထိုအချိန်တွင် ရုတ်တရက် လှည်းရှေ့သို့ လူလေးယောက် ဘွားခနဲ ပေါ်လာခဲ့၏။ထိုလူများ၏လက်ထဲတွင် ငှက်ကြီးတောင်ဓားများကိုယ်စီဖြင့် အညိုတို့လှည်းစီသို့ ချဉ်းကပ်လာကြသည်။
ဤကဲ့သို့ ဓားပြတိုက်သည်မျိုးကို သတင်းသာကြားဖူးခဲ့ပြီး ယခုမှ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကြုံတွေ့ရသောကြောင့် အညိုအကြောက်လွန်ကာ လက်ဖျားများပင် စတင်အေးစက်လာခဲ့သည်။ ဘေးမှ ကြီးကြီးမြကိုစိုးရိမ်တကြီးလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ကြီးကြီးမြလက်ကိုတင်းမာစွာ ဆုပ်ကိုင်ထားမိ၏။
"ရှိတာအကုန်ထုတ်"
လှည်းပေါ်တွင် လိုက်ပါလာသည့် လူများ၏ လည်ပင်းအားဓားများဖြင့် ချိန်ရွယ်ထားကြသည်။
"မောင်ရင်တို့ရယ် အဒေါ်တို့ကဧည့်သည်တွေပါကွယ်"
"ဧည့်သည်ဖြစ်ဖြစ် အိမ်ရှင်ဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်တို့နားမလည်ဘူး ကျုပ်တို့နားလည်တာက ရွှေနဲ့ငွေရဖို့ဘဲ"
"မောင်ရင်တို့ရယ် ဒေါ်ဒေါ်တို့မှာ ဘာမှမပါပါဘူးကွယ်"
ကြီးကြီးမြ၏အသနားခံစကားကို ထိုသူတို့က လက်မခံပါ။ ကံကောင်းသွားသည်တစ်ခုက ကြီးကြီးမြသည် အညို့အား လှည်းပေါ်မတက်ခင် ဆွဲကြိုးနှင့်လက်စွပ်အား ချွတ်၍ဖွက်ထားရန်မှာ ထားသဖြင့်တော်သေးသည်။
YOU ARE READING
ပန်းပန်ရင်နန်းဆန်တယ် (Completed)
Romanceပန်းလေးတွေကလှကြတယ် သူတို့နဲ့လိုက်ဖက်တဲ့သူနဲ့ဆို ပို၍လိုက်ဖက်လှသည်။
