OWNED BY MY ADOPTED BROTHER

CHAPTER 17

Our heart is only one that's why they said that loving two person at the same time is prohibited, but love also bring pain that will break your heart and soul
---------------------------------------
°The painful truth °

THIRD PERSON POV

Nakatanaw lamang sa magandang hardin ang seniorita akira habang iniisip ang nga gagawin pag ka rating sa pilipinas, kong titignan para lamang itong nag papahangin sa balkunahe dahil ang mukha nito ay napaka payapa na animoy walang problemang iniisip.

Ang butler nito ay dumating at tumayo sa harap nito at yumoko ng bahagya tanda ng pag bati "seniorita akira handa na po ang lahat maging ang gamit niyo na dadalhin" bago muling nag salita kinuha ng butler ang isang papel sa kanyang bulsa at inilahad ito sa kanya "Ito po ang passport na gagamitin nyo seniorita, hiling ko ang pag sang ayon ng panahon sainyong plano" sambit nito at nag paalam ng aalis.

Nag bitaw ng malalim na hininga ang seniorita bago tignan ang passport na inilapag ng butler sa lamesa at muling tumingin sa hardin, naalala pa nito ang masayang ala-ala mula sa kanyang ina, sila ay wala pang muwang, walang alam sa patayan ngunit ngayon sila sila na mismo ang gumagawa ng paraan para m*mat*y ang isat-isa "ma, anong gagawin ko sa dalawang kapatid ko? Pano ko sasabihin kay sera na buhay ang bunso naming kapatid? Pano ko sya pipigilan" sambit nito sa kawalan, tumulo ang kanyang luha ngunit agad rin nyang pinunasan, napag pasyahan nitong tumayo na upang makaalis ng maaga dahil ang flight nito ay 7pm at kasalukuyang alas 6 na ng gabi, bago tuluyang putulin ang tingin sa hardin ay nag buga ulit ito ng malalim na hinga at lumakad na papaalis sa lugar na iyon.

Siguro nga minsan kinakailangan nating isang tabi ang magandang ala-ala upang lutasin ang problemang kinakaharap sa pagitan ng ating pamilya.

༺༻

SERA POV.

Paikot-ikot ako sa loob ng kwarto ko dahil nalaman kong uuwi ang kambal kong si akira, malaki ang kutob ko na may gagawin itong hindi ko magugustuhan kaya't ngayon nag iisip ako ng paraan para pigilan ito,"fuck akira kong hindi lang kita kapatid aalisin talaga kita sa landas ko" sambit ko sa aking sarili.

Agad akong napahinto ng may maramdaman akong pares ng matang nakatitig mula sa likod ko kaya naman humarap ako rito ng naka ngiti, hindi ako na bigo si Nicholas ang nakatayo sa pintuan, nilapitan ko ito at binigyan ng matamis na halik sa labi.

"Saan kaba nag punta? Akala ko iniwan mo ko" malambing kong saad dito.

Hinawakan niya ang aking pisnge at tumitig saking mata "may inasikaso lang ako, kumain kana ba?" tanong nito sakin, bahagya akong tumango at yumakap sa kanya.

"Ahh Nicholas HAHAHA" tili ko ng bigla akong buhatin nito at dinala papuntang sala, mula sa hagdan natanaw ko ang isang babaeng kinatatakutan kong makita

"akira" wala sa sariling sambit ko.

Mukhang narinig ako nito dahil lumingon ito sa gawi ko at binigyan ako ng matamis na ngiti "i guess you're the fiancee of mr. Nicholas" sambit nito, naguguluhan man ay umupo ako sa kaharap nitong upuan, kita ko sa lamesa ang nga drawing ng gown at ibang design para sa kasal "matalino ka talaga akira, kahit si Nicholas na paniwala mong isa kang wedding organizer" sambit ko sa isipan ko.

"sera this is akira and i guess you know each other by the way she's our wedding organizer, sinabi ko na sakanya na ang gusto mo ay beach wedding, ehem ms. Akira may inihanda ka naman na na plan for our wedding right?" sambit ni Nicholas kay akira, tumango ito at sinumulang ipaliwanag ang plano nito para sa aming kasal.