To Destroy | Jensoo

1| Şafaktan Önce

Merhabaa, oncelikle kitabi ilk kez acanlar icin kucuk bir uyari yapmaliyim. Bu kitap sizin etik değerlerinize uymuyor olabilir. Escinsel bir kitap veya uvey kardes fikri sizi rahatsiz edebilir ama kitapta kan bagi olmayacak. Hala rahatsiz oluyorsaniz okumamanizi tavsiye ediyorum.
———

"Konuşmak istemediğini biliyorum tatlım,"

Tırnaklarımı derime o kadar sert bastırıyordum ki, kendimden çekinmeye başlamıştım.

"Jennie."

Başımı kaldırıp anneme sakince gülümsedim.

İkiside birbirlerini hak etmiyorlardı. Annemle babam.

"Bebeğim artık bir çocuk değilsin ayrıca görüyorsun, babanla ayrılmayı o kadar uzun süredir bekliyorduk ki ikimizde tek celsede boşandık. Sen kafana ne zaman eserse onda, ne zaman istersen bende kalabilirsin."

Hızlıca kafamı sallamıştım.

Bunları sakin kafadayken söyleseydi eminim her cümlesi çok mantıklı gelirdi ama şu an çok üstüme geldiğini hissediyordum.

Gözlerim dolduğunda iç çekerek arkamı döndüm.

Yatağıma yürüyüp yorgunca kendimi bıraktım. O kadar yorgundum ki 3 gün uyusam bile bu şekilde kalacaktım.

Annem yanıma adımlayıp yatağa oturdu ve elini sırtıma yerleştirdi.

Mahkemeye bile gitmemiştim.

Annemin adı Jane'di. Babam sırf annem kadar güzel, yetenekli ve cıvıl cıvıl olayım diye ona benzeyen bir isim bile seçtiğini söylemişti bir kaç yıl önce.

Birbirlerine aşık olmayan bir çiftin çocuğu olma fikri midemi bulandırıyordu.

"Bak Jennie-"

"Birbirinize hiç aşık olmadınız mı?"

Annemin siyah ince kaşları çatıldı. Bana inanamıyormuş gibi bakarak hemen surat ifadesini düzeltti.

"Aşk her zaman sabit kalacak bir şey değil Jennie. Hislerin seviyeleri değişkendir."

Elini bacağıma koydu ve gözlerime eğildi. Daha anlayışlı bakarak bana dokunmaya çalışıyordu. Bense kırılan güvenimden onu yaklaştırmamaya çalışıyordum ama o benim annemdi.

"Babana elbetteki aşık oldum. O da bana. Bir çocuk yaparak hislerimizi paylaştık. Ama sonra ne oldu biliyor musun?"

Geriye doğru yaslanıp başımı hayır anlamında salladım. Resmen 5 yaşındaki bir çocuk gibi olanları dinliyordum.

"Sadece seninle ilgilenmeye başladık. Ve ikimizinde hisleri sabit kalmadı. Kendimize özel bir alanımız yoktu. İkinizde bunu beceremedik ama seni çok sevdik."

Yumuşak cümleleri ve babam hakkında bu kadar olgun konuşması beni dolu dolu ağlama isteğine götürüyordu.

İlerde kesin bu kadına dönüşecektim.

"Ve ilişkimiz zamanla aynı evde yaşayan ev arkadaşlarına döndü. Haliyle ikimizde romantik bi ilişki ihtiyacı duyduk ve bu o kadar uzun sürdü ki ilk fırsatta boşandık."

Titrek nefesimi sonunda dışarı vermemle göğsüm aşağı indi.

"Anne, romantik bir ilişkiye ihtiyaç duymanı anlıyorum ama boşanma arifesindeyken başka birisiyle olman-"

Elimle hızlıca yüzümü kapatıp kendime izin verdim.

"Üzgünüm sadece buna hazır değildim."

Annemin kolları beni kendine çekti ve başım onun göğsüne çarptı.