1000th Paper Crane (COMPLETED)

21

"Shit! Shit! Shit! I shoudn't have done that..." Paulit ulit niyang bulong nang pauwi na kami.

The vision I saw earlier was one of my hallucinations again... Or maybe, I'm really expecting that's him. "Ano bang sinasabi mo diyan?" Tanong ko kay Thyro at pilit inaabot ang kamay niya.

Kanina pa kasi mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela ng sasakyan.

My hand successfully landed on his, pero agad niya iyong nailayo na para bang napapaso sa akin. "What's the matter?"

Okay naman kami kanina ah. Hindi ko naman siya inaway, wala rin akong ginawa na ikakatampo niya... nakakain pa nga kami at tinuloy ang date na hiling nya.

Napanguso ako. "Ano bang problema mo?" Tanong ko na medyo napupuno na naman.

Hindi niya ako sinagot, bagkus, itinigil niya ang sasakyan sa gilid tsaka inuntog ang ulo sa manibela.

Pinanood ko siyang gawin iyon ng paulit- ulit. He groaned with a tone of frustration then faced me. "We're fine right? I mean, you won't push me? We're fine?"

"Why would I push you? Okay lang tayo, ano bang pinagsasasabi mo?" Natatawa kong tanong.

Napanguso siya. "Sinasabi mo lang yan, pero one of this days, I'm sure you'll be pushing me again. I know you... Kaya ayoko magsabi eh... Huwag mo nalang isipin yung mga sinabi ko okay... Wala lang iyon."

I grinned in amusement. "Kung yan ang laman ng mindset mo, ibig sabihin ini- invalidate mo ang sarili mong nararamdaman."

At unfair iyon. I always think what would he feel, if ever he read or know what's running on my mind... And here he is, invalidating his own feelings just to keep me?

"Paasa." Umiiling na aniya. "You're like saying, my feelings shouldn't be invalidated here... Wait what? My feelings aren't invalidated-"

"Even if you can't control your own feelings, that is what's inside you... It is still your feelings... And that is valid..." Not that I am saying I'm comfy with what he's feeling but still. "Your also a human. Hiding that doesn't make you one."

Mas lalong humaba ang nguso niya. Sarap sabitan ng hanger! "Eh ano ako?"

"Engkanto Thyro. Isa kang engkanto." I bluffed. To cut the story short, nauwi kami sa baragulan matapos ang pag- iinarte niya.

Gusto kong tawanan ang naging reaksyon niya kanina nang mapagtanto na hindi na naman niya napigilan ang sarili niya na magsabi ng nararamdaman sa akin.

Kung kaya ko lang talagang suklian... Kahit hindi na niya hilingin.

Kadalasan, mahirap ang sitwasyon ng mga taong umiintindi at marunong makinig, minsan naiisip ng mga tao na kaya na nila ang mga sarili nila, kasi nakakapagbigay naman sila ng mga payo... alam na nila ang gagawin... Ang mahirap, ilan lang ang makakaisip kung sino ang makikinig sa mga tagapakinig.

Their feelings are mostly invalidated, or they invalidate their feeling themselves sa kaisipang, naiintindihan nila ang sitwasyon at kaya pa nilang umintindi... Kaya pa nilang mag- adjust.

Malalim na ang gabi, narito parin kami sa balkonahe at nag- uusap sa mga walang kwentang bagay. These small talks that means so much to him... Pati narin sa akin, dahil kaya niya iyong ipagkatiwala.

Cause he know someone listens. Someone can give insights from his own view and perspectives. Someone he can be vulnerable with... Someone he can lean to... Someone whom can he call his safe place.