လင်းညို့မနက်နာရီလောက်ထဲကထကာ ဉုပုဒ်စောင့်ရန်ပြင်ဆင်စရာရှိတာပြင်ဆင်နေခဲ့သည်။
သူ့ထက်သာကိုတော့ပင်ပန်းနေမှာသိသည်မို့မနိုးခဲ့ချေ
အိမ်ကမနက်ခေါက်နာရီခွဲလောက်ထွက်လာကာအရီးလေးဆီသို့ဝင်ကာသူ့ထက်သာအတွက်မှာစရာရှိတာမှာခဲ့ပြီးရွာဦးကျောင်းကိုသာသွားခဲ့သည်။
ကျောင်းရောက်တော့တရားနာထမင်းကျွေးနဲ့အတူဘုန်းဘုန်းစကားဆိုခဲ့ကြသေးသည်။
"ဒကာလေး..ဟိုကလေးကောမပါဘူးဘုန်းဘုန်းပါမယ်ထင်နေတာ"
"တပည့်တော်မခေါ်လာတာပါ...အိပ်နေတာလဲမလို့မနိုးခဲ့တာပါ"
"အေးပါ...လူငယ်ဆိုတော့အိပ်ရေးမက်မှာပေါ့ရွာထဲကလူတွေကိုလည်းဂရုစိုက်ဖို့ပြောလိုက်ပါဉီးရာသီဥတုပူပူနဲ့ရေကစားကြတာဆိုတော့ဖျားနာ
ကြဦးမယ်"
"တင်ပါ့...တပည့်တော်နေပူရင်တော့နားခိုင်းလိုက်ပါမယ်ဒါဖြင့်ပြန်လိုက်ပါဦးမယ်တပည့်တော်လုပ်စရာတွေကျန်နေသေးလို့ပါ"
"ကောင်းပြီ..နောက်တစ်ခေါက်တော့ဟိုကလေးကိုခေါ်လာခဲ့ဘုန်းဘုန်းတရားဟောချင်လို့ဒီအရွယ်တွေကဂျစ်ကန်ကန်နိုင်တော့ဆုံးမပေးရမယ်လေရအောင်ခေါ်ခဲ့ချေကြားလား"
"တင်ပါ့ဘုန်းဘုန်း...နောက်တစ်ခါတပည့်တော်ခေါ်ခဲ့ပါမယ်ကျန်းကျန်းမာမာနေခဲ့ပါဘုန်းဘုန်း"
လင်းညို့ဘုန်းဘုန်းအားဦးသုံးကြိမ်ချကာဘုန်းကြီးကျောင်းကအထွက်ဗညားနှင့်တိုးသည်။
"ဟေ့ကောင်...မင်းကဒီဘာလာလုပ်တာလည်း
မလာစဖူး အလာထူးလို့ပါလားကွ အကုသိုလ်လုပ်တာများလို့ကုသိုလ်လာယူတာလား"
လင်းညို့ရဲ့ခပ်ရွဲ့ရွဲ့စကားအားဗညားတစ်ယောက်
မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ပစ်လိုက်ပြီး
"အောင်မာ့ မသိရင်များငါကအကုသိုလ်ကောင်ကြီးကြလို့အိမ်မှာအမြဲဘုရားတရားလုပ်တယ်ကွ မင်းလို့ယောကျာ်းကြောက်တဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ကို
ကိုယ်သိစမ်း ဒီမယ်နားထောင် အကုသိုလ်ကောင်
ကကြားလို့ကောင်းတယ် လင်ကြောက်တဲ့ကောင်ကကြားလို့မကောင်းဘူးကွနားလည်လား"
YOU ARE READING
သူကြီးကတော် မြို့ကြီးသား
Romance၁၉၈၀ခုနှစ်ပိုင်းကာလပိုင်းကရွာသူကြီးတစ်ယောက်မိမိထက်သက်၁၀ နှစ်ငယ်သောကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုလက်ထက်ရန်အကြောင်းဖန်လာသောအခါ... "မင်းကိုချစ်ခင်မြတ်နိုးလွန်းလို့တော်ကောက်ရတာမဟုတ်ဘူးမတတ်သာလို့လုပ်လိုက်ရတာ ကလေး တွေကိုမကြိုက်ဘူးကွ" လင်းညို့မောင်မောင် "အောင်မာ ခင...
