"මාව මෙහෙන් අරන් යන්න අයියේ..."
අපි අතරේ තිබුනු නිහැඩියාව බිදිමින් මං කියද්දී මගේ අත් බුරුල් කරපු ගගන අයියා මං දිහාට හැරිලා මගේ මූණ ඒ අත් වලට මැදි කර ගත්තා...
"ඇයි මේ ම්ම්? මොකද වුනේ?"
මගේ ඇස් වලට එබිලා සන්සුන්ව එයා එහෙම අහද්දී මගේ කදුලු ආයෙත් අලුත් වුනා...
"ඇයි මාව තනි කෙරුවේ අයියේ...ඇයි මාව තනිකෙරුවේ....?"
මගේ කදුලු එන්න එන්නම වැඩි වුනා මිසක් ඒවාගේ නතර වීමක් නම් නෑ....
"මං කවදාවත් ඔයාව තනි කලේ නෑ දිෂූ...ඔයා මට පැහැදිලි කරන්න අවස්තාවක් දුන්නේ නෑ..."
මගේ කම්මුල් වල කදුලු මහපටැගිල්ලෙන් පිහිදමමින් අයියා කියද්දී මං ඒ ඇස් දිහා බැලුවා...කලු පාට හීනි දිගටි ඇස්....හැමදාම වගේ මගේ දිහා ආදරෙන් බලන ඇස්...තවමත් ඒ විදියටම තියෙන්නේ කොහොමද?
"ඔයා හිතනවා වගේ දේවල් වුනේ නෑ දිෂූ...මං marry කරේ නෑ..."
මගේ ඇස් ලොකු වුණා...මාස හයක් මං විදෙව්වා අයියා නටාලිව marry කළා කියලා....මං මෙහෙ දුක් වින්දා..මුල් කාලේ කන කන දේ ඇගට අල්ලන්නේ නැතුව වමනේ පවා යන්න ගත්තා...doctor කෙනෙක් channel කරාම කිව්වේ stress වැඩි වෙලා depression වලට එන්න ඇවිත් කියලා....ඒ නිසාමයි අයියා මාව new york වලට ගෙන්න ගත්තේ....
එතකොට..
ගගන අයියා marry කලේ නැද්ද?
"න්..නටාලි...?"
"මං marry කරේ නෑ දිෂූ....එදා වගේම මං ඔයාට දුන්නු පොරොන්දු තවමත් රකිනවා...ඩෑඩ්ගේ business නිසා මට ඒ marrage එකට කැමති වෙන්න වුනා තමයි...ඒත්...මං marry එක කලේ නෑ...එදා මං ඔයාව හොයන් ආවත්...ඔයා ගෙදරින් ගිහින්...ඔයාගේ අප්පච්චි මාව පැන්නුවා එදා...පස්සේ අම්මා ඇවිත් ඔයා අයියා ළගට ගියා..ඔයාට පාඩුවේ ඉන්න දෙන්න කිව්වා..."
මේ තරම් දේවල් වෙලා ද? එතකොට මංද? හැමදේම වරද්ද ගත්තේ...
"ඇයි...කලින් ආවේ නැත්නේ එහෙනම්?"
"මට එන්න ඕනි වුනා...ඒත් ඩෑඩ් හදිස්සියේ අසනීප වුන නිසා buissness බලා ගන්න වුණා...ඩෑඩ්ට සනීප වුනු ගමන් මං ඒ හැමදේම අතැරලා මාම්ගේ company වලට මාරු වුණා මං..."
YOU ARE READING
~දේදුණු වර්ෂා~ (TK Non-fic)✔️
Non-Fiction~ "එයා තමයි මගේ පළවෙනි ආදරේ වගේම අවසාන ආදරෙත්..." ~
