It's been 3 months since ipinakilala ako ni Thomas sa family niya. Sobrang welcomed sila at ganon din ang pamilya ko.
Nagiging close naman kami ng mga kapatid niya and parang magkapatid na rin turingan namin.
Especially sina Kat and Iya. Everytime na pupunta kami sa Taguig ni Thomas, parati kami pupumupunta ng BGC since gusto nila mag shop na kasama ako.
Papunta na ako sa Henry Sy hall dahil dito ako susunduin ni Thomas para sa date namin. Nagcecelebrate kami ng monthsary namin.
Umupo muna ako sa bench at naghintay sa kanya.
HALOS isang oras na ako naghinhintay sa kanya. Pero wala parin siya. Hindi niya naman sinagmsagot ang mga tawag at texts ko.
Tumunog naman ang phone ko at nakita ko na nagtext si Thomas.
From: Thom Pagong ❤🐢
Hi laki labi! Sorry can't celebrate our monthsary muna kasi I have alot of papers to do. Always remember na I love you!! Happy 3rd laki labi ko ❤❤❤
Nireplyan ko naman siya ng "Oks lang. Ily." Umuwi na ako sa bahay at nagpahinga.
Bago ako matulog, I sighed a deep breath muna.
"Okay lang yan Ara. Wag kang magtampo sa kanya. He's studying lang naman eh."
I turned off my lampshade at pinikit na ang aking mga mata.
NAGISING nalang ako na may kumakalabit sa aking likod. Napamulat ako at si Tin lang pala. "Hoy Ernestine! Bigyan mo pa ako ng 10 minutes pls." Respond ko sa kanya.
"Ate! Wag ka nga! Nandiyan si kuya Thomas! You have to wake up na! Siya maghahatid sa'yo sa school." Sabi ni Tin.
Umupo ako at sinandal ang ulo ko sa headboard. "Ano ba?! Sabado ngayon! And I have no class today nohhh." I informed Tin.
"Uy ate! You're going to get your platelets today sa prof mo diba??"
Ay oo nga pala! Ngayon ko pala yung kukuwanin yung platelets ko kay Ms. Mariano! Huhuhu nakulimutan ko na since nagtampo ako kay Thomas.
Umalis na agad ako sa kama mo at nagsimula na kumilos.
After doing my morning rituals, bumaba na agad ako.
"You look so fresh." Thomas commented.
Malamang, kakaligo lang. Alangan naman na tawagin akong fresh kung hindi naman ako naligo.
Inalalayan niya ako sumakay sa kotse. Bago ko siya makapagsara ng pintuan, tiniggil ko siya. "Kaya ko na. Tinuruan ako ng magulang ko na kumilos." Sinarado ko na ang pinto at napatingin naman ako sa harap.
Habang papuntang Taft, wala nagsasalita sa aming dalawa. The noise inside our car was the engine and the radio. Sumakto na nagred yung stoplight kaya napatingin naman siya sa akin at nag glare.
"May problema ka ba?" He asked.
"Wala." I said coldy.
"Sss. Hay, Ara, I know you. Sorry na kasi." Nagpout naman siya sa akin at nag-baby face pa.
"Why would you say sorry naman?" Pa-inosente kong tanong.
"Eh kasi naman eh! 3rd monthsarry natin tapos di pa tayo nakapagcelebrate.Sorry na labs please??" Sabi niya.
"Nah. It's okay. Let's just go to Crave Park later after mo ko sunduin. " Sabi ko.
Matagal siyang nakasagot sa aking tanong. It took a minute bago siya makasagot. "Uhm labs,
आप पढ़ रहे हैं
The Choice//Completed
फैनफिक्शन"You have to take the risk of the choice that you made." Everything seems fine at first. But, when you chose a decision that will change everything, are you willing to take the risk?
