Zame နဲ့ပျို လိုးရင်မောသည့်အခါမှခရီးဆက်ရင်း
ချောင်းသာသို့ရောက်လာသည်။ တည်းမည့်ဟိုတယ် ဝန်းအတွင်ဝင်ကာ ကားလေးကိုထိုးရပ်လိုက်သည်။
ကားစီယာတိုင်ဘေးကိုကိုင်ထားသောလက်ရှည်ရှည်တို့က ခါးပတ်ကြိုးကိုဖြုတ်၍ လက်ကနာရီကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အချိန်ကအရမ်းတော့နောက်မကျပေ ညနေကြရင် project အတွက် စာချုပ်ချုပ်ရမှာမလို့ ခုနေ့ခင်းတော့နားလို့ရသေးသည်။
ဘေးကိုလှည့်ကြည့်တော့ စောက်ပတ်ပြဲအောင်အလိုးခံရ၍ ပင်ပန်းကာအိပ်နေသော ခေတ်သစ်ပျိုကိုတွေ့ရသည် အသားဖြူသူမလို့ မျက်ခွံလေးတွေပါးလေးတွေမှာ သွေးကြောလေးများယှက်နွယ်လို့နေသည်။ သူမလေးက ဇိန်းခါးပတ်ဖြုတ်ပေး၍ ပါးလေးအားအသည်းယားစွာ ကိုက်ဆွဲလိုက်သည်။
"အ့...အင့်.."
မျက်နှာလေးရှုံ့တွကာ အိပ်ချင်မှုးတူးဖြင့် မျက်မှောင်ကိုကျုံ့ထားသောပျိုက ဇိန်းကိုမကျေနပ်ကြည့်၍ သွားရာထင်သွားသောပါးဖောင်းဖောင်းအားကိုင်ထားသည်။
"ထတော့လေ ပျိုရဲ့ရောက်နေပြီ"
ပျို့ဘက်လှည့်ကာ ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့်ပြောသည့်အခါ ဘယ်ဘက်ပါးချိုင့်လေးကခပ်ထင်းထင်း။
"အာ...ရောက်နေပြီလား ဇိန်းကချောလိုက်တာနော်"
"ဟော ဘာဆိုင်တုန်း"
"မသိဘူး ဆင်းတော့မယ်"
မျက်နှာလေးရဲကာဆင်းသွားသောပျို။ဇိန်းလည်းနောက်မှလိုက်ဆင်းကာ ဧည့်ကြိုကောင်လေးအားပစ္စည်းတွေထုတ်ခိုင်းလိုက်သည်။
ကောင်တာမှာအနည်းငယ်စကားပြောပြီးနောက်ပျိုနဲ့ဇိန်းနေမည့်အခန်းသို့စာတန်းတန်းမတ်မတ်လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။
ညနေကျ အလုပ်ကိစ္စရှိသေးတာမလို့ ပျို့ကိုရေမိုးချိုးပြီးနာစေလိုက်သည်။ကိုယ်ကတော့မောလို့မချိုးနိုင်။ဘာမှမစားရသေးသည်မလို့ ပျိုစားဖို့ တစ်ခုခုမှာပေးရန် ကောင်တာသို့ဖုန်းဆက်၍ မှာထားလိုက်သည်။
ပျိုကတော့ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတာ ကြာပြီခုထိမထွက်သေး ဇိန်း ရေချိုးခန်းတံခါးအားခေါက်၍ ခေါ်ကြည့်သော် အထဲမှတုံ့ပြန်သံ မကြားရချေ။
ဇိန်းလည်းတံခါးနားကပ်နားထောင်သည့်အခါ အထဲမှညီးသံသဲ့သဲ့ကိုကြားရသည်။
