6

1 0 0
                                    

Note: Before you truly proceed to this chapter, i want to tell you guys that again, this story contain false information so i want you guys to be careful as always... This chapter contain another error in the terms of medication etc. related to profession of being a Doctor. I want to tell you guys again, to whoever is reading this story! PLEASE, don't try any of this at your own, better to consult at a Professional Doctor so you'll be safe. Thanks guys for reading this note! Thank you for continuing to read my story, thank you all, love y'all!!

Chapter 2

Sail Crescent POV...

It was a new day, parang bagong mundo, bagong buhay kahit hindi naman dumaan ang new year, marami pa din nagbago. Nandito kami sa hospital. I am with him.

Shawn Zaiek Clinton.

Damn. I never really expect my life to be like this. Parang ang bilis ng pangyayari, pero ilang araw naman na ang nakalipas. Isang buwan at dalawang linggo.

Hindi ako makapaniwala, lalo na sa nangyayari ngayon! We have a lot of bodyguards! Pinagtitinginan pa kami kaya tuloy parang gusto ko nalang lumayo sa kanila at magsarili ng daan. Hindi ko nga alam kung dahil ba sa madaming bodyguard kami pinagtitinginan o baka dahil naga guwapohan sa kanya. I don't know.

"What's your problem?" Tanong nya at inabot ako ng tingin nya, he didn't stop walking so I didn't too. Napahinto lang ako sa pagiisip dahil sa tanong nya.

"N-none." I said and look away. I'm used at getting all the eyes of people but only if i am at work.

If normal na day ko sa labas hindi naman ako tinititigan ng ganito. I am overthinking that baka jina-judge na nila ako! Oh m g! Maybe they really are!

I look at his back and think. Should i tell him? Or not?

I bit my lower lip.

"Ah!" I glare at him when he just stopped walking kaya nabangga ako sa likod nya!

Nakataas ang kilay nito sa'kin nang tingnan ako kaya masama ang tingin kong tumingin din sa kanya.

"What the hell is your problem? Spit it out." Nang sabihin nya iyon ay pinag krus ko ang braso ko sa dibdib.

"Can you please, paalisin mo ang ibang bodyguard?" I asked him politely. Tinaasan nya lang ako ng kilay at inilibot ang tingin nya sa body guard na nakasunod samin, mga nasa sampu pa iyon. He put his hands inside his pocket before looking at me again.

"What's wrong with them?" Tamad na tanong nya habang nakatingin sa'kin.

I sigh. "First, wala naman sigurong mangyayari saatin dito, right? So why bring a lot of bodyguards with you? Tinalo mo pa ang presidente ng pilipinas kung makapag bodyguard ka naman." Reklamo ko pa at umirap. "Para namang may nagtatangka sa buhay mo dahil sa dami ng bodyguard mo." I added.

"Yes, for you to know, palaging may nagtatangkang pumatay sa'kin." He said like it is a normal thing to say. I was shocked and didn't even know what to react.

I gulp. I don't really know what to say. He then sigh to my reaction. "Don't mind it, let's go." I blinked twice. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko. Should i be sad because he experience life that hard. I mean, halos lahat ng tao ay kapag sinasabing 'hard' ang buhay is yung may struggles, they faced it forward with determination. But what do you call this one then?

Pinagtatangkaan. Damn.

Nang lumingon sya saakin ay muli akong lumakad. I don't know what was wrong with him because kanina naman ay maganda pa ang turing nya saakin. What happened so sudden?

I don't know too why i am so eager to know what happened to him suddenly. I just pouted at the thought that i am concern to this man.

Kanina naman sa kotse ay maayos pa ang mood nya e. Hmmf.

having his BABYWhere stories live. Discover now