කොහොමහරි උදේ පීරියඩ් හතරම Chemistry අද...Practical...කරෙ...දැන් Interval ... අපෙ අම්මා උදෙ පාන්දර බත් එකක් බැදලා දීපි...පන්සලේට දානේලු අද...මොනාඋනත් මන් ආසම කෑම බතුයි සම්බෝලයි කරවල තෙල්දාලා පරිප්පුයි...
බත් එක කන්න යද්දිම ගොටුකොළයා මෙ පැත්තට ඒව් දැන් ඉතින් මූටත් දීපන්කො...අනූපයානම් බර්ගර් එකක් අරන් කනවා...
"ආ ස්වීටී මැණික!"
දවසින් දවස මට මේකා එක එක නම් වලින් කතා කරන්නෙ මොකද? දවසින් දවස ඉන්නෙ එක එක මිනිහද දන්නැ...
එහෙම කියන් එ මිනිහා මගෙ ඉස්සරහ පුටුවෙන් වාඩිවුනෙ...ඇස් දෙක බත් එකටම ඔබාගෙන...
"ඒහ් ගෙදර බත්ද ඔය"
දැක්කද දැක්කද දැන් ඉතින් බෙදන් කාපන්කො...හරි ඉතින් ආදරෙ කරාට බෙදන් කන්නත් ඕනිද? පරිප්පු නම් දෙන්නෑ මොක උනත්...අනෙ මගේඒ පරිප්පු...
"ඕඕඕ ඕනිද?!
මාත් ඇහුවා...නැත්නම් දැන් මට පෙරේතයා ගගා වැලලෙන්න ගනී මේකා...සා ඕනිද ඇහුවම ඇස් දෙක දිලිසෙනවා මේකගෙ...
"ඕනිද අහන්නෙ උබ...අනාගත හස්බන්ඩ්ට බත් කවන එක බිරිඳගෙ යුතුකමක් කියලා තමුසෙ දන්නැද්ද?
කපටිම නෑ ඉතින්...මාර යුතුකමක් යකො ඒක...ඉස්සරහට තව තව යුතුකම් එහෙම එයිද දන්නෑ...පැණි හිනාව දාන් පොර බලන් ඉන්නවා...
මමත් බත් එක දිග ඇරියා...අම්මොහ් සුවඳ...අපෙ අම්මගෙ අත්ගුණෙ තමයි මේක...
"ඒහ් තමුසෙ පොල් වලට කලරින් දාන් ආවද? තැඹිලි පාට පොල්කුඩුද එ"
ඒව් ඉදකින්වත් ...ඇයි මූ මෙහෙම...පොල්කුඩු නෙමී මේකට කවන්න ඕනි පුන්නක්කු...ගොටුකොළයා...මගෙ ප්‍රෙෂර් නගින්නෙ කොලොස්ටරෝල් නිසා නෙමි...මෙ මිනිහා නිසා...
"බූරැවා කියලා මරන්නද ඉතින්"
"බූරැවා කවුද කියලා මන් පෙන්නන්නම් උබට හනිමුන් එක දවසට...ස්වීටිට කැමති නම් ඊටකලින් උනත් පුළුවන් ම්ම්"
චිකේ...මේකගෙ කටෙ තියෙන්නෙම හනිමුන් හනිමුන්...විශාල කරදරයක් වුනානෙ යකො මේක...අමායගෙ ප්‍රථමාධාර දෙන්න ඕනි මෙන්න මෙ වගෙ මිනිස්සුට...
YOU ARE READING
පෙම්වන්තයෝ || TK NONFICTION
Non-Fiction"හරි නරකයි ඔහෙ මට ඉන්න දෙන්නැ ඉහි..ඉහි ,අනික මන් ඔහෙගෙ නමවත් දන්නෑ" යෙහස් බිම බලාගෙන කිව්වා.. "මගෙ නම විහංඟ , විහංඟ ප්‍රභාෂ්වර රත්නායක ....කවුරැහරි උබෙන් ඇහුවොත් කියපන් උබ විහංඟගෙ ස්ව්ටී කියලා!!! ,අනික දැන් ඉදන් තෝ මගෙ විතරයි !!!" විහංඟගෙ වියරැ ඇස්...
