තුරුම්පු ආසි♣️||[Completed]

ආසි 16 ♠️

පන්සලේ තිබුණු සන්සුන් ගතිය එක්කලා මගේ හිතේ තිබ්බ අද්භූත හැගීම් විසිරිලා ගියා. ඇත්තටම මට ඕන වෙලා තිබුණෙ සැහැල්ලුවකට වඩා නිශ්ශබ්ද නිස්කලංක පරිසරයක ඉදගෙන නිදහසේ හිත එකග කරගන්න.
මම බෝ මළුවෙ ඉදගෙන බෝධිය දිහා බලාගෙන හිටියා. හිස් අවකාශය මගේ හිතට හිස් හැගීමක් වෙනුවට ගෙනාවේ සහනයක්. පොඩි කික් එකක් වගේ කිව්වත් වැරදි නෑ.
බෝ මළුවේ මම ඇරුනම තව හිටියෙ බෝධි පූජාවක් කරන්න ඇවිල්ලා හිටපු පවුලක්. පන්සලේ තිබ්බ නිස්කලංක බව යාන්තමට හරි නැතිවුණේ සැරින් සැරේ එයාලගෙන් ඇහිච්ච සද්ද බද්ද නිසා. මම පැයක් විතර එහෙමම ඉදගෙන ඉදලා පන්සලෙන් එලියට බැස්සෙ පුදුම සැහැල්ලුවකින්...තව කරන්න ඕන වැඩ කීපෙකුත් තියෙන නිසා මම දැනටම හවස් වේගෙන එන නිසාත් මම ටිකක් අඩිය ඉක්මන් කරලා ටවුන් එකට ආවා...පයින්ම ආපු නිසා ටික වෙලාවක් ගියත් මං ලගම තිබුණු සුපිරි වෙළෙඳ සැලකින් ගෙදරට ඕන කරන බඩු ටිකකුත් අරගෙන කැබ් එකක් දාගෙන ගෙදර ආවා.

ඒ වෙද්දි යාන්තමට දවල් දොලහ පහුවුණා විතරයි.

"අත්තම්මෙ මම බඩු වගයක් ගෙනාවා . මුතූෂ කෝල් කරාද...."

"නෑ පුතේ...එහෙම දරුවෙක් නන් කතා කලෙ නෑ...."

මම ඔළුව වනලා එහෙමම ෆෝන් එකත් අතට අරගෙන එලියට බැස්සෙ මුතුෂට කෝල් කරන්න හිතන් ..

"මිස් කෝල් පහලවක්...."

එතකොටයි මම දැක්කෙ ආසිගෙන් කෝල් ඇවිත් කියලා. උදේ වරුවෙ ෆෝන් එක ඕෆ් කරගෙන හිටියෙ පන්සලේ හිටපු නිසා වුණත් ආසිට ඒ ගැන කියලා යන්න බැරි වුණු නිසා එයා කලබල වෙලා ඇති කියලයි මට හිතුණෙ. එවෙලම මම ආසිට කෝල් දෙක තුනක්ම ගත්තත් එයා ආන්සර් නොකරපු නිසා මම මැසේජ් එකක් දාලා තිව්වෙ "මම පරිස්සමෙන් පුළුවන් වුණාම කෝල් එකක් ගන්න " කියලා..

එහෙමම ආයෙත් ගේ ඇතුලට ගිහිං ඔෆිස් යන ඇදුමක් දාගෙන අත්තටම්ටත් කියාගෙනම මම එලියට බැස්සෙ මුතූෂට කෝල් ගන්න තවත් වෙලා නාස්ති නොකර. මම ඔෆිස් එකට යද්දි හවස ඕෆ් වෙන දෙතුන් දෙනයි නයිට් කරන අයයි විතරයි. මම ඔෆිස් එක ඇතුලට ඇහැ දාලා බැලුවෙ මුතූෂත් ගිහිං ද කියලා. ඒ එක්කම වගේ කවුදෝ හයියෙන් පිටට ගහපු නිසා.