နွေ...
ကျွန်မ သိပ်ကိုမုန်းတဲ့ ရာသီပေါ့။ အပူရှိန် တညီးညီးနဲ့ လူကို နွမ်းစေတဲ့ ဒီရာသီမှာ ကျွန်မ ချစ်စရာ တစ်ကွက်မှကို ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး။
လူရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက် ဖြစ်တာကို မကြိုက်တဲ့ ကျွန်မ အတွက် သင်္ကြန်ပွဲဆိုတာကလဲ စိတ်လှုပ်ရှားအောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်သလို ရနံ့မွှေးတဲ့ ပန်းပိတောက်တွေကလဲ ပန်းရနံ့တွေမှ ထူးထူးခြားခြား မုန်းတတ်တဲ့ ကျွန်မကို နွေဥတုကို မြတ်နိုးလာအောင် မဆွဲဆောင်နိုင်ပြန်ဘူး။
ဒီလိုနဲ့ နွေရာသီဆိုတာ ကျွန်မအတွက်တော့ ဖရဲသီးလေး စားပြီး ယပ်တောင်လေး အဆက်မပြတ်ခတ်ရင်း ကုန်ဆုံးရမယ့် အချိန်ကာလ တစ်ခုဆိုတာကလွဲပြီး ဘာမှမပိုခဲ့ပြန်ပါဘူး။
သစ်ပုတ်ပင်မှာ အရွက်ကုန်ချိန်ဆို ကျောင်းသားတွေ ပျာယာခတ်ချိန်ပေါ့။
ဒီလိုချိန်ဆို မိတ္တူဆိုင်မှာ ထူးထူးခြားခြား လူစည်တတ်တယ်။ Note စာရွက်တွင် အသည်းအသန် လိုက်ကူးရတဲ့ အချိန်ကိုး။
စာမေးပွဲအတွက် ပူရပန်ရတယ်ဆိုပေမဲ့ ကျောင်းသင်္ကြန်အတွက်ကိုတော့ ဘယ်ကျောင်းသားကမှ စိတ်မလှုပ်ရှားဘဲ မနေပြန်ဘူး။
အထူးသဖြင့် ကြင်ဖော်ကိုယ်စီ ရှာတွေ့ထားတဲ့ ကျောင်းသူ၊ ကျောင်းသားတွေ ဆိုရင်လဲ ကိုယ့်ချစ်ရသူတဲ့ အတူယှဉ်နွှဲဖို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသလို ကြင်ဖော်မရှိတဲ့သူတွေလည်း ဖူးစာရှင်လေးများ ရှာတွေ့လေမလား ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက် ရောင်ခြည်လေးနဲ့ ရင်တဒိတ်ဒိတ် ခုန်နေကြမှာပဲ။
မရှက်တမ်း ဝန်ခံကြရင် ကျွန်မလဲ အရင်နှစ်နှစ်က အဲ့လိုမျိုးလေး စိတ်လှုပ်ရှားဖူးတာပဲ။ မြှားနတ်မောင်ကြီးက 'ရော့ ဟယ့် နင့်ဖူးစာရှင်' ဆိုပြီး အကြည့်ချင်းဆုံ ရင်ခုန်နိုင်တဲ့ အမှတ်တရလေးတစ်ခု ဖန်တီးပေးလေမလားပေါ့။
ဒါပေမဲ့လည်းလေ ရွက်ကြမ်းရေကျို ထက်ကို ပိစိလေး နိမ့်နေသေးတဲ့ ကျွန်မ ရုပ်ရည်ကြောင့် သတိထားမိသူ ရှိဖို့ မပြောနဲ့ ၊ အလကား ဝေနေတဲ့ နှင်းဆီတစ်ခိုင်ကိုတောင် ကျွန်မ တစ်ယောက်ထဲ ကွက်ကာ မရခဲ့လေတော့ မျှော်လင့်ချက်ဆိုကြီးကိုလဲ တကူးတက မထားနေတော့ပါဘူး။
YOU ARE READING
တို့များ ချစ်ခြင်းမေတ္တာအကြောင်း ပြောကြတဲ့အခါ...
Short Storyရိုးမလိုနဲ့ ဆန်းကြယ်တဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ အကြောင်း ပြောကြည့်ကြမလား?
