Slave Girl

Chapter -4

အရာအားလုံး ပျောက်ဆုံးသွားပြီလား။

သူမကိုယ်သူမပြန်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အကျီမပါတော့ မနေ့က ဟိုကောင် ငါ့ကို အကျီတွေဆွဲဖြဲပြီး ကြိုးတုပ်ခဲ့တယ်။ မနက်ထိ ဒီတိုင်းဘယ်လိုအိပ်ရမလဲ။ တစ်ရေးမှအိပ်မပျော်ဘူး။

"ဘေဘီ မောင်လာပြီ၊ဟွန်း ဘေဘီလေးက မောင့်ကိုသတိရနေတာလား " လို့ပြောပြီး ပါးပေါ်ကမျက်ရည်များကို လျှာဖြင့်ယက်လိုက်သည်။

"သွား ထွက်သွား ငါ့အနားမလာနဲ့။ ငါ့ကိုလွတ်ပေး။ အရူး" ရင်ဘတ်နှစ်ခုကိုကြိုးကြားထဲထုတ်၍ လက်ပြန်ကြိုးတုပ်ထားသောကြောင့် နေရခက်နေသည်။ ဖင်ကြားထဲလဲ ကြိုးစ ထည့်ထားသေးသည်။ကြိုးက ဖင်ကိုပွတ်နေ၍ အတော်လေးနာပြီး နေရခက်‌ေနသည်။ ရှက်ကလဲရှက် နာကလဲနာ။

အာကာကလဲ
"ဘာလို့ပြောစကားနားမထောင်တာလဲ ဘေဘီ, အပြစ်ပေးမှရတော့မယ် စကားနားမထောင်တဲ့ဘေဘီလေးကို"
"အရင် ငယ်ငယ်တုန်းက ကလေးတွေစကားနားမထောင်ရင်လေ ကြိမ်လုံးနဲ့ရိုက်သလိုပေါ့ ကြိမ်နဲ့ခပ်စပ်စပ်လေးရိုက်ပေးမှထင်တယ် , အကျီလဲမရှိ ကိုယ်လုံးတီးဆိုတော့ နဲနဲတော့စပ်မယ်ဘေဘီ"
"စိတ်မပူပါနဲ့ အရမ်းမနာပါဘူး ခဏပဲ၊ ဒါနဲ့အခုမှကြည့်မိတာ ဘေဘီ့ ခန္ဓာကိုယ်အရမ်းလှတာပဲ -ိုးချင်လာပြီ ဘေဘီရာ ၊ မာတောင်မာချင်လာပြီ" "‌ဒါပေမဲ့ ဘေဘီ့ကိုအပြစ်အရင်ပေးပြီး အော်သံလေးနဲ့မှ ပို -ိုး လို့ကောင်းမယ်ထင်တယ် ဟီးဟီး"

"နင်ရူးနေလား ငါ့ကိုလွတ်စမ်း၊ အခုလွတ်"

"လာပြီ ဘေဘီရေ စကားမပြောနဲ့တော့ တင်းသာခံနော် အော်ချင်လဲ အော်ချလိုက် ဒီနေရာ ဘယ်သူမှမသိတဲ့ မြေအောက်ခန်းမို့လို့လေ ဘယ်သူမှမကြားပါဘူး ဘေဘီရဲ့😆😆"

မေပျို့ကို မြေအောက်ခန်းတွင်ရှိသော ဂျိတ်တွင် မတ်တပ် ဖြင့် ပေါင်ဖြဲပြီး လက်ရော်ခြေရော် ကားကား ချိတ်လိုက်သည်။ အာ့နောက် ပါးလှပ်သော ကြိမ်လုံး မေပျို့ ဖင်ပေါ်ကျလာသည်။

"ဖြန်း"

"အားးးးးးးးးးးးးးးး အမေ့"

"ဘေဘီ တစ်ချက်ပဲရှိသေးတယ် ဘာလို့ အာ့လောက်အော်တာလဲ ဘေဘီက အသားဖြူတော့ အချစ်သ‌‌က်ေတ လေးကအမြန်ပေါ်မှာပါ သွေးနဲနဲဆို့ရုံပဲရိုက်မှာပါ"