හේමාලි අසලියා සූරියබංඩාර ....
මන් ඒ නම දෙපාරක් තුන්පාරක් හිතින් මිමිනුවා...ඒ මගෙ අම්මගෙ නම.. ඒත් අවසානෙ සූරියබංඩාර උනේ කොහොමද ... මොනාද මේ කියවන්නෙ...
අ..අන්කල් ම්..මගෙ අම්ම සූරියබංඩාර උනේ කොහොමද .... මොනාද මේ ඔයාල කියවන්නෙ... මගෙ අම්මගෙ නම් කොහොමද සූරියබංඩාර වෙන්නෙ... අභී... අපි යමු... මෙතනින් යමු අභී... මේ සේරටම පිස්සු .... යමු ... මට තවත් ඉන්න බෑ... අපි යමු ..
මට මේ ඇහෙන දකින දේවල් තවත් දරාගෙන ඉන්න බැරි උන... මගෙ අම්මගෙ නම් එක්ක සූරියබංඩාර කියද්දි මන් උන්හිටි තැනුත් අමතක උනා.. මන් පිස්සුවෙන් වගේ අභීගෙ අතින් ඇදන් එලියට යන්න හැදුවත් එයා මාව නැවැත්තුවා....
ධීවාන්... සුදූ... සංසුන් වෙන්නකෝ... කෝ මෙහෙ බලන්න... කෝ ඉතින්... මන් ඉන්නවානෙ.... අපි මෙතනින් ගියා කියල ප්‍රශ්න විසදෙන්නෑනෙ නේද.. ම්ම්.... මන් ඉන්නවානෙ භය වෙන්න එප...
එතකොට මාමේ ඔයා මොනවද මේ කියන ඒවගේ තේරුම කියල අපිට පැහැදිලි කරා නම් නරකද...ම්ම්... මොකද ඔයාල මේ සෙල්ලන් කරන්නේ ජීවීතත් එක්ක කියන දේ මතක තියාගන්න...ම්ම්...
අදීල් කට පියා ගන්නවා... ඒ වගේම බංඩාර පුතා තමුන් කියන ඒවගේ තේරුම දන්නවද ..... මේකගෙ ඇස් හේමාලිගෙ වගේ උනාට,පෙනුම ඒ වගේ උනාට මේකා ඒකිගෙ ලමයෙක් නෙමේනෙ ... ඒකි මැරිල... ඒකි මැරුනේ මීට අවුරුදු විසිපහකට කලින් කියල උබට අමතකද....
හහ්... හහ්... මැරිලා.... ආයේත් පාරක් මන් කියන්නම් ලොකු තාත්තේ මැරිල නෙමේ මැරුවා...
ඒත් අපි හැමෝම එහෙම හිතුවට මගෙ අක්ක මැරිලා නෑ යකො.. තොපි මරවන්න හැදුව මගෙ අක්කා තාම ජීවත් වෙනව.... මගෙ අක්කා තාම ජීවත් වෙනව...
බංඩාර පුතා මොනවද තමුන් කියවන්නෙ...තමුන් කියවන දේවල් වල තේරුමවත් තමුන් දන්නවද..
මන් මේ කියන සේරම දේවල් අහන් හිටියේ පියවි සිහියෙන්ද කියලවත් මට තේරුමක් නෑ... එහෙන් අභී, හේමාල් අයියත් මේ මොනද වෙන්නෙ කියල බලන් ඉද්දි සීය ආයෙමත් කියවන්න ගත්ත... මන් ලග හිටපු සීය ආයෙමත් ඇමතු තුමා ගාවට ගිහින් මැරිච්ච එකියක් ගැන කියවන්නෙ ඇයි කියල කෑ ගැහුවා...
