අහිමි මතක (Taekook Nonfanfiction)

දහවන කොටස

අභිශේක් pov :

එදා අප්පච්චි මන් ඇහුවට කිව්වෙ නෑ මොකද්ද එයා වෙච්ච පොරොන්දුව කියලා. මන් ආය අහන්න ගියෙත් නෑ. ඒත් මන් දන්නවා අප්පච්චි හදන්නෙ වෙන කෙනෙක්ව මට කසාද බන්දන්න.මන් කොහොමද මගෙ අහිංසක කොල්ලට මේවා කියන්නෙ. එයා අප්පච්චි කියපුවා හොරෙන් අහගෙන ඉදලා එදා හොදටම ඇඩුවාත් එක්ක. ඒ වෙලාවේ කිව්වට මන් මොනවහරි කරනවා කියලා මන් දන්නෙ නෑ මේකට මොකද කරන්නෙ කියලා.
එදා ඒ පුංචි කටහඩින් මහත්තයට මාව ගැලපෙන්නෙ නෑ මන් මේ වලවෙ වැඩකාර කොල්ලා කියද්දි මගෙ පපුව පිච්චිලා ගියා බන්.

මේ දවස් ටිකට උබ හිනාවෙනවා මම දැක්කෙම නෑ බන්. ඉස්සර මා එක්ක තොරතෝංචියක් නැතුව කියවන කොල්ලා දැන් කිසිම කතාවක්වත් නෑ.මම මහ බයගුල්ලෙක් බන් මට තාම මුරණ්ඩු වෙලා තීරණ ගන්න බෑ අනික මොනව වුණත් ඒ ඉන්නෙ මගෙ අප්පච්චිනෙ බන්. ඒ කියලා මට උබව නැතිකරගන්නත් බෑ.

මන් කල්පනා කර කර සාලෙට වෙලා ඉදලා. ආපහු ඉස්සරහට යද්දි දැක්කෙ උදේ පාන්දරම පහන තියන්න මල් කඩන උබව.මම එදාම කිව්වා මාව මගාරින්න එපා කියලා.දැන් උබ කතා කරන්නෙත් නෑ , වෙනදා වගේ හිනාවෙන්නෙත් නෑ.උබ ඔහොම ඉද්දි මගෙ පපුවට ඒක දරාගන්න බෑ මැණිකේ. මන් ඒක කියන්න ගියොත් අනිවාරෙන් මන් උබට බනියි. ඒත් මන් කොහොමද ඔය අහිංසක මූණ දිහා බලාගෙන උබට වචනයක්වත් කියන්නෙ. පොඩි කාලේ ඉදන්ම අම්මාවත් තාත්තාවත් නැතුව උබ මේ වලව්වට ආවේ කොහොමද කියලවත් මන් දන්නෙ නෑ. ඒත් උබව මන් පළවෙනියටම දැක්ක දවසෙ මට උබව කාටවත් දෙන්නෙ නැතුව මන් ලගම තියාගන්න හිතුනා.මේ හිත හරි ආදරෙයි බන් සදහිරු උබට.

මන් බලාන හිටියට අදත් ඒ වගේම උබ මාව මගහැරලා ගියා. කොච්චර කිව්වත් ඒ හිතත් බය ඇති. මන් උබට කවදාවත් කරදරයක් වෙන්න දෙන්නේ නෑ බන්. ඒක මන් මටම දීගත්ත පොරොන්දුවක්. ඒත් මගෙ හිතට හරි නෑ වගේ, මන් දන්නෙ නෑ ඉස්සරහට මොනව වෙන්න යනවද කියලා. ඒත් මගෙ හිතට අමුතු බයක් දැනෙනවා.

දවල් මට කරන්න මුකුත් වැඩක් නැති නිසා මම හිටියෙ වලව්ව ඉස්සරහ තියන ලොකු අඹ ගහ යට තියන ලී බංකුව උඩ.ඒත් එක්කම වගේ ලොකු ජිප් එකක් ඇවිත් වලව්ව ඉස්සරහ නතර කරා.