"නිදුක්?!"
තුහින අයියා ඇසුත් ලොකු කරගන මගෙ දිහා බලාගන එහෙම අහද්දි මට හිතුනෙම මෙතනින් පහල තට්ටුවට පැනල දිවි තොර කරගන්න.
තුහින අයියා පුදුමෙන්ම අඩිය දෙක මගෙ ලගට එද්දි දැනුන ලැජ්ජාවටයි බයටයි මේකා අහන ඒවට මොනා කියන්නද කියල හිතාගන්න බැරි කමටයි ඔක්කොටම විසදුමක් විදියට මගෙ ඔලුවට ආවෙ එකම එක දෙයයි.
දුවමු මිතුර දුවමු!
ක්ශනික ආව අදහස ඒ අයුරින්ම ක්‍රියාත්මක කරපු මං කලේ වෙඩි කාපු ඌරා වගේ හැරෙන තැපෑලෙන් අනිත් පැත්තට දිව්ව එක.
"නිදූක්!! නිදූ~ක්!!! ඕයි ඉන්නව ඔහොම!!! ඒයි කොල්ලො!!"
මං වෙඩි කාපු ඌරා වගේ සායම රෙද්ද පල්ලෙන් වැක්කෙරෙන ගමන් දුවද්දි තුහින පගා මට වෙඩි තිබ්බ දඩයක්කාර පගයා වගේ මගෙ පස්සෙ ඔරේ රන්! අයියෝ මේ හු#තා පස්සෙන්ම එනව යකෝ!!
"නිදුක්!! ඔහොම ඉන්නවා නිදු~ක්!!
තුහින අයිය මගේ පස්සෙන් පන්නනව මදිවට මගෙ නම කිය කිය බෙරිහන් දෙනකොට වටේ හිටිය හැම එකාම කර කර ඉන්න වැඩ ඔක්කොම පැත්තක දාලා අපි දිහා බලන්න ගත්තා. පගයට එදා මම මේක අස්සෙදි පොඩි මහත්තයා කිව්වම තිබ්බ ලැජ්ජාව අද කෝ දන්නෑ..
මම හැරෙන්න තිබ්බ හැම පාරකම හැරි හැරි නගින්න තිබ්බ හැම පඩිපෙලකම නැග නැග දිව්වත් තුහින අයියා මගෙ පස්සෙන් එන එක නතර කලේම නෑ. අන්තිමේ මටම හුස්ම ගන්න අමාරු නිසා මමම පරාජය භාරගන නතර වෙද්දි තුහින අයියා ඉක්මනට මගෙ ලගට දුවලා ඇවිත් මගේ අතක් තද කරල අල්ලගත්තා.
"හහ්.. හ්..හ් න්..නිදුක්!!!"
"ඔව් ඔව් මං නිදුක් තමයි! ඇයි මොකද නම කටපාඩම් කරනවද?"
තුහින අයියා හති අරින ගමන් ආයෙම මගෙ නම කියද්දි මම කලේ කරන්න තිබ්බ හොදම දේ. නෝන්ඩිය සහ එයා කේන්ති ගැනීම වලක්වාලීම සඳහා මම ඊටවඩා කේන්ති ගත්තා. මේ ක්‍රමේ සාර්ථකයි..
මං කෑගහලා මගෙ අත ආයෙම ඇදල ගන්න හදනකොට තුහින අයියා මගෙ අත තවත් ටිකක් තදේට අල්ලගන වටපිට බලල ආයෙ මගෙ දිහා ඇස් හීනි කරල බොහෝම තියුනු විදියට බැලුවා .. පකද දන්නෑ බලන්නෙ!
YOU ARE READING
ඇහි පිල්ලම් යට (TaeKook)
Fanfictionඔයාගෙ මතක මගේ මූණට හිනාවක් ගේන්නෙ මගේ කඳුලු වලට හේතුවත් ඔයාම නේද කියල මට අමතක කරවලා..ජීවිතේ කොච්චර අසාධාරණද.. මම ඔයාව දැනගන හිටියට වඩා වැඩි කාලයක් මට ඔයාව මතක තියාගන ඉන්න වෙලා.
