"නෑ ඉතින්...එදා හොස්පිට්ල් උස්සං ගියාට මොකද හා කොල්ලට මාව මතකවත් නෑනේ!!"
පවුරුගේ ඇස් ජිල්බෝල සයිස් උනා විතරක් නෙවෙයි එයාගේ කටත් ඩිංගිත්තක් විතර ඇරුනා,හා කොල්ලා,නිවන් ඒ ඩිංගට නමකුත් හදපු බව පවුරුගේ හිතේ කොනක පැටලිලාම තිබ්බා,
"හ්..හා කොල්ලා??"
"ඇයි එහෙම නෙවෙයිද??"
එහෙම නෙවෙයි කියන්නවත් මේ අහිංසකයාට කට හොල්ලන්ඩ පුලුවන්ද,ඔහොමත් ලැජ්ජා කරනවද මිනිසුන්ඩ!!
"ස්...සමාවෙන්න නිවන්...මම ඔයාට කතා කරන්න නම්බර් එකක්වත් දැනන් හිටියේ නැනේ...අනික...මම ඇත්තටම අද ඔයාව හම්බෙන්න හිටියේ...කොහොමහරි ඔයාව හම්බුණානේ...මට කරපු උදව්වට ගොඩක් ස්තූතියි නිවන්!! මට ඒක අමතක වෙන්නෑ කවදාවත්!!"
පවුරු නිවන් දිහා බලලා ලස්සනට හිනා උනාම නිවන් ඇස් ලොකු කරගෙන බලන් හිටියා,සමහරවිට බලාපොරොත්තු නොවුණ වචන ටිකක් පවුරුගේ කටින් පිටවෙලා වෙන්න පුළුවන්!!
"මම විහිලුවක් කලේ....තැන්ක්‍යූ එකක් මොකටද?? ඒක නෙවෙයි ඇත්තටම ඔයාට-"
"චූටිපුතාආආආ!!"
නිවන් තව මොනාහරි කියන්න ගියත් එකපාරටම ඈතින් ඇහුන සද්දෙට පවුරු ගැස්සිලා ගිහාම නිවන් නළලත් මිරිකන් කෑගහපු පැත්තට හැරුනා,
"උබ මෙතන මල් කඩපන්...යන්නේ නැද්ද මනුස්සයෝ!!"
ඒත් එක්කම නිවන් වගේම කොල්ලෙක් ඇවිල්ලා කෑගහනකොට නිවන් රවාගෙන බලන් හිටියා මිසක් කටවත් හෙල්ලුවේ නෑ,ආව එකා පිස්සු මිනිහා වගේ කෑගැහුවට නිවන්ගේ බැල්මක් නිසා ඌ එකපාරටම සැලැන්ඩර් උන බවක් පෙනුනා,
"කෑගහන්නෙපා මිනිහෝ....මම කඩපු මලක් නෑ....අනික තව හතයි කාලයිනේ....අපි අටටනේ එතන ඉන්න ඕනි...උබ කුඩු විකුණනවා වගේනේ නටන්නේ!!"
නිවන් එයාගේ ගැඹුරු කටහඩ වචනයක් දෙකක් කියන්න ඇරියා විතරක් නෙවෙයි පවුරුගේ දිහා බලලා ලස්සනට හිනත් උනා,
YOU ARE READING
Silvery pink ╴රිදීරෝස nonfiction | Ongoing
Teen Fictionඔයා කොච්චර හුරතල් පිරිමි ළමයෙක්ද කියනවනම් පවුරු මම හාද්දක් දෙන හැමවෙලාවෙම ඔයාගේ කම්මුල් රිදීරෝස පාට වෙනවා!! started date - 23/12/27 ended date -
