Pano | Freenbeck | Fanfic

Chapter 25

Szymon's

"By the way, good afternoon young lady." her voice, it has a british accent on it.

"Sino po kayo?" tanong ko.

"You really look like me." she said.

"Pwede ko po bang malaman kung sino kayo? Hind po pwedeng basta basta na lang kayong pumasok sa bahay namin." sabi ko pero ngumisi lang ito.

"But you got your attitude from your mama." sabi niya at parang naaaliw pa.

"Oh I'm sorry it's so rude of me, I didn't formally introduce myself " tumayo siya sa kinauupuan at inayos ang suit na suot niya bago lumapit sa'kin at inabot ang kamay niya.

"I'm Vonara Atkenson, does it ring a bell?" nakangiting sabi niya.

Tinitigan ko lang ang kamay niya at nagdadalawang isip kung tatanggapin ko ba yun.

Sa huli ay tinanggap ko rin ang kamay niya at nakipagkamay.

"Szymon." maikling sagot ko.

"I know." sabi niya ng nakangiti.

Vonara? Sa tingin ko ay parang narinig ko na yun.

Binawi ko ang kamay ko sa kaniya. Lumayo ito sa'kin at bumalik sa kinauupuan niya.

"Take a sit." sabi niya. Ako pa talaga ang pinapaupo?

"Pwede po bang umalis na kayo? Maya maya kasi ang uuwi na sina mama baka maabutan kayo at magalit yun sa'kin." sabi ko.

"It's okay, she won't get mad at you. Come here, take a sit." sabi niya. Ewan ko ba kung bakit sumusunod ako sa sinabi niya.

"Do you have some questions? I'll answer it." sabi niya.

Hindi ko na rin napigilan ang sarili at nagtanong na.

"Are you somehow related to my biological dad?" diretsahang tanong ko.

Natigilan naman ako dahil bigla siyang natawa. Anong nakakatawa sa tanong ko?

"Your dad? Do you really think that you have a dad?" tanong niya sa'kin.

"What do you mean?" tanong ko.

"It's really a long story but..." She paused.

"I'm your mom too." dugtong niya na nagpakunot ng noo ko.

My mom? Nagpapatawa ba siya? E ano ko si mama? Am I adopted? Hindi naman.

"Seryoso po ako." sabi ko.

Her face changed into a serious one. What the hell is happening?

"Do I look like I'm joking?" sabi niya.

"Pwede po bang umalis na lang kayo? Hindi ko po kayo kilala." sabi ko, pero tinitigan niya lang ako and I saw a hint of sadness on her eyes.

"Can you please let me talk to yo---" hindi natapos ang sasabihin niya ng biglang pumasok si mama.

"Mon? May binili akong pasalubong para sa---" bigla namang natigilan si mama pati na rin si Nanay na nasa likod nito ng makita kung sino ang nasa loob ng bahay namin.

"Ma, hindi ko po siya pinapasok, nakita ko na lang po siya di---" natigilan ako ng biglang sumigaw si mama.

"Pumasok ka sa kwarto mo, Mon!" sigaw ni mama.

"She don't need to, Veron. Let my daughter knows me too." sabi ng babae sa harapan ko.

Naguguluhan naman akong napatingin sa kaniya. Daughter? Hindi ko na alam ang nangyayari.