သူကြီးဦးစံခိုမှာဘိုးထင်ကိုစစ်မေးပြီးနောက် မြို့ဂတ်ကိုဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်သွားသည်
တစ်ခါထဲရွှေတွေကိုထုခွဲရောင်းချလာမည်ဟုလည်းအသိပေးသွားသည်
ဒေါ်မယ်တင့်နဲ့အပိုင်ကတော့စံမောင့်ကိုပြုစုဖို့ကျန်ရစ်ခဲ့သည်
"အရီး ကလေးကိုခပ်ဝေးမှာသွားထိန်းလိုက်ဦးမယ်သားပိုင်...
မဟုတ်ရင်စံမောင်အေနှာက်အယှက်ဖြစ်လိမ့်မယ်..."
"ဟုတ်အရီး...."
အရီးကကလေးချီပြီးတဘက်တစ်ထည်ခေါင်းပေါ်တင်ကာရွာထဲထွက်သွားလေသည်
အပိုင်ဟာလည်းရေဆာသလိုဖြစ်လာတာကြောင့်ရေသောက်ရန်အခန်းပြင်ထွက်လာလိုက်သည်
"ကျွတ်! ကျွတ်ခေါင်းမူးလိုက်တာ"
အပိုင်ထွက်သွားပြီးသိပ်မကြာခင်မှာ
စံမောင်ဟာမူးနောက်နေတဲ့ခေါင်းကိုဖိကိုင်ကာထထိုင်သည်
အခုဖြစ်ရပ်များစွာကိုသူပြန်သတိရလာပြီဖြစ်သည်
ဆိုးခဲ့မိုက်ခဲ့တာတွေ အပိုင်ကိုအတင်းအကြပ်လပ်ထပ်ယူခဲ့တာတွေတစ်ခုမကျန်သတိရနေပြီ
ပြီးတော့နောင်တလည်းအရမ်းရနေပြီ
သူရဲ့ဆိုးပြစ် မိုက်ပြစ်တွေကြောင့်အပိုင်အသက်ဆုံးလုနီးဖြစ်ခဲ့ရတယ်မဟုတ်ပေဘူးလား
"အမောင်နိုးလာပြီလား..."
ထထိုင်နေတဲ့စံမောင့်ကိုမြင်တာနဲ့အနားကို
အပိုင်ခပ်သွက်သွက်လျှောက်သွားလိုက်သည်
"အင်းမောင်နိုးလာပြီ..."
အသုံးအနှုန်းပြောင်းသွားတဲ့စံမောင်ကြောင့် အပိုင်ဝမ်းသာအားရပြုံးလိုက်သည်
"မောင်...မောင်"လို့ပြန်သုံးပြီဆိုတော့ စံမောင်အတိတ်ကိုသတိပြန်ရလာပြီဟုဆိုလိုတာမဟုတ်ဘူးလား
"အမောင်...မင်း ! မင်းအတိတ်ကိုသတိပြန်ရလာပြီပေါ့..."
"အင်းမောင်သတိရလာပြီ"
"အဟင့်! တောင်း....တောင်းပန်ပါတယ် ငါ့ကြောင့်မင်းဒီလိုဖြစ်ရတာ"
အပိုင် စံမောင့်ကိုဖက်လိုက်ပြီး စတင်ငိုကြွေးတော့သည်
စံမောင်မှာ အပိုင်မျက်ရည်ကြောင့်ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိဖြစ်ကုန်တော့သည်
"ပိုင်...ဘာဖြစ်တာလဲ
ဘာဖြစ်လို့ငိုနေရတာလဲ..."
"ငါ့! ငါ့ကြောင့်မင်းထိခိုက်မိတာကိုဝမ်းနည်းလို့ပါ
အဟင့်ငါတောင်းပန်ပါတယ်...."
YOU ARE READING
သူဖန်ဆင်းသောချစ်ဖူးစာ《စာလုံးပေါင်းပြန်မစစ်အားသေးပါ ပြင်ဖတ်ပေးကြပါ》
Romanceဤဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာများသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ် ပုံဖော်မှုသာဖြစ်သည် chaများ ၏nameဖြစ်စေဇာတ်လမ်းပါအကြောင်းအရာတစ်စုံတစ်ခုဖြစ်စေတိုက်ဆိုင်မှုရှိပါကလာရောက်ပြောကြားနိုင်ပါသည် စာရေးသူဘက်ကချက်ချင်းပြင်ပေးပါ့မယ်
