Love me, Rosalie

10

"Mariana, everything was already taken care of. You just have to sign this documents and its done" I stared at the paper but the blurry vision caused by my tears stopped me from reading it.

I don't know when she left or how I got by since that day. Losing him and my precious one has made my system malfunctioned altogether.

"Mama..."

And looking at her is unbearable

DIEZ

I woke up and saw an unfamiliar ceiling. Everything was white. Nakita ko ang nakakabit na bagay sa kamay ko. I don't particularly feel pain but I knew not to move it.

"Jusko! Rosalie! Buti nalang at gising ka na!" lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko saka umalis para magtawag ng doctor o nurse. Hindi na rin lang ako gumalaw pa at inisip kung bakit nga ba ako naroon. I was recalling the last memory I had when the doctor went in and checked on me.

I was unconscious for five days. Hindi naman daw malala ang sitwasyon ko buhat ng aksidente pero dahil sa mahina ang katawan kaya hindi rin agad nakabawi.

Aksidente...

I was with Stella when that accident happened, where is she?

"Kailangan mo raw munang mag stay rito. Huwag kang mag-alala at kasama mo naman ako. Ako ang magbabantay sayo"

"Nasaan po si Elle? Okay lang po ba siya?" tanong ko. The last memory was...

Blood

Her blood inside the car. With me. Her, reaching my hand.

Parang napaso ang kamay ko sa naalala. Hindi. "Si Elle manang jing?" kinakabahang tanong ko. Grabe ang kaba sa puso ko. Kailangan kong marinig na okay lang siya. Kailangan kong masigurado na okay lang siya.

Hindi siya sumagot at dumungo lang. Hindi ko makita ang mukha niya pero hindi nakatakas sa paningin ko ang luhang tumutulo sa kamay niya.

"Manang J-jing..." I started to tremble badly. "M-manang Jing parang awa niyo po sabihin niyong okay lang siya.. Please..." sabay nang pagmamakaawa ko ang tuluyang pagtulo ng mga luha ko. Is she in critical situation?

I could donate any organ she needed if I must. Masigurado ko lang na magiging okay siya gagawin ko.

"Magpahinga ka nalang muna.." pula ang mata niya habang sinasabi niya iyon kaya mas lalo lang akong umiyak.

"Manang Jing..."

"Okay na siya, nasa maayos na siyang... Magpahinga ka na Rosalie" her eyes were somehow sad kaya hindi ako mapanatag.

"Kailangan ko siyang puntahan. Dalhin niyo po ako sa kanya. Please p-po. Kakausapin ko lang siya saglit, o hindi kaya sisilip lang ako sa kwarto niya. Makita ko lang siyang okay. Manang jing" she looked at me with sadness.

Bago pa ako makatayo ay bumukas ang pinto at pumasok ang doctor. He wanted to talk to me. Lumabas muna si Manang Jing kaya kami nalang ng Doctor sa loob.

"You are sick, at base na rin sa results ng tests mo its irreversible. Your organs are failing. I am afraid you'll have a few months to live"

"I know.."

"You knew..." Tumango tango ang doctor sa reyalisasyon.

"Nasabihan ko na ang guardian mo about this, you can have treatments just to prolong your life"

Prolong? Will Elle be happy about prolonging my life? Isa pa, wala na akong pera for that. I can't ask mama or anyone about money.

Pero si Elle, she's be happy I think. Kahit ilang buwan or araw lang.