🌠5🌠

2.9K 194 28
                                    

Unicode

"ငါ့ကိုမင်းရင် သရဲမြင်သလို ဘာလို့အမြဲထွက်ပြေးနေရတာလဲ??..."

"မဟုတ်ဘူး ထယ်က...အရှင့်ကိုတောင် မမှတ်မိဘဲ ရိုင်းပြတဲ့ အပြုအမူလုပ်မိတာမို့ပါ...ထွက်ပြေးတာမဟုတ်ရပါဘူး..."

"ထားပါတော့လေ...အဝတ်အစားလဲထား သမားတော် ခေါ်ပေးမယ်..."

ထယ်ယောင်းလဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့ ဂျောင်ဂုက ထယ်ယောင်းအား အိပ်ယာခင်းပေါ်ချပေးသွားလေသည်။

ပြီးတာနဲ့ ဂါဝန်အား ဆွဲချွတ်နေလေသည်။

"အ...အရှင် ဘာလုပ်တာလဲဟင်..."

"တစ်မျိုးထင်မနေနဲ့ မင်းကိုငါ ဘာမှမလုပ်ဘူး အနာကြည့်မို့ မင်းဂါဝန်အပေါ်ထပ်ကိုချွတ်နေတာ..."

ထယ်ယောင်းသည် ဂျောင်ဂု၏ လက်ရဲ ဇတ်ရဲပုံကြောင့် ကျန်မိဖုရားနောက်ယောက်ကို သနားမိသွားလေသည်။

ဒီလူက တကယ့်ကို... နှာဘူးပင်...။

ဂျောင်ဂုသည် ထယ်ယောင်းအပေါ်ထပ်ကို ချွတ်နေတာကို စစက ထယ်ယောင်းငြိမ်ခံနေသောလဲ အရှင်သူ မိန်းခလေးမဟုတ်မှာ သိသွားမှာစိုး၍ အပေါ်ထပ်ချွတ်နေသော အရှင် လက်ကိုအပေါ်ကနေ အုပ်မိုးကိုင်ကာ...။

"ထယ်...ရှက်လို့ အရှင်အပြင်ထွက်ပေးပါလားဟင်..."

ထယ်ယောင်းစကားကြောင့် ဂျောင်ဂုမျက်မှောင်ကုတ်သွားလေသည်။

"မင်းက ငါ့မိဖုရားလေ..."

"သိ...သိပါတယ် ထယ်အကျီလဲလိုက်ပါအုံးမယ်..."

ထယ်ယောင်းသည် ဂျောင်ဂုအားပြောပြီး ဂျောင်ဂုအရှေ့ကနေထွက်ပြီး အဝတ်လဲခန်းထဲသို့ ဝင်လာလိုက်လေသည်။

တော်ပါသေးရဲ့...ပေါက်ဆီနှစ်လုံးပျောက်နေတာကိုသာ ဒီဘုရင်သိရင် မိုးမီးလောင်နေအုံးမယ်...စိတ်ညစ်တယ် ရေခဲချောင်းလေးကို ဘယ်လိုထိန်းသိမ်းရမှာပါလိမ့်...။

ထယ်ယောင်းသည် သူ့အောက်ပိုင်းကို ကြည့်ကာ မှုိင်နေမိသည်။

ရင်ဘတ်ထဲ တစ်ခုခုထည့်ရန် ထယ်ယောင်း စဉ်းစားမိသည်။

အနည်းဆုံးတော့ ဒီဘုရင်မမှတ်မိလောက်ပါဘူး...။

☄️𝖨𝗇𝖿𝗂𝗇𝗂𝗍𝗒 𝗈𝖿 𝗅𝗈𝗏𝖾☄️(Completed )Where stories live. Discover now