My Heartless Husband (COMPLETED)

EPILOGUE

Totoo nga talaga na mayroong story na matatawag nating happy ending at syempre meron din na sad ending, natural lang naman sa buhay yun eh. Hindi pwedeng laging masaya yung ending sa mga story na nababasa natin, kase minsan kailangan rin nating maranasan yun upang matuto din tayo sa mga aral na isinulat ng may akda.

Malakas akong bumuntong hininga at napatingala sa kalangitan, mapait akong napangiti. Nag sisimula na namang sumikip ang dibdib ko dahil sa sakit na rumaragasa sa loob ko, huminga ako ng malalim bago ibinaba ang tingin ko sa lapida.

R.I.P MY BABY
Zeinna Andra Ramos Villafuerte.

Rest In Paradise
Drave Iceus Ramos Villafuerte.

Tuluyang tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan, ang kaninang hikbi ay napalitan ng malakas na hagulhol dahil doon ay tuluyan na akong napaluhod sa panghihina.

“b-baby I-I'm s-sorry, I'm sorry m-mommy didn't save you b-both.. t-twins please p-please come back... m-mommy love you so much..” patuloy akong umiiyak habang naka luhod at naka hawak sa mga ngalang naka ukit sa lapida.

Halos magma kaawa ako sa lahat ng Diyos, buhayin lang nila ang mga anak ko, hindi ko kaya, Hindi ko kaya ang sakit na nangyayari sa buhay ko.

Bakit!? Bakit kinuha agad sila?! B-bakit kailangan silang kunin ng ganoon ka aga?

Tanging iyak at hagulhol ko lang ang naririnig sa paligid habang paulit ulit na tinatawag ang pangalan ng mga anak ko.

“Zian!” rinig ko ang boses ni Zeus ngunit Hindi ko sya pinagtuunan ng pansin.

“Z-Zian..”nanginginig ang boses ni Zeus at lumuhod na rin saka ako niyakap, napaiyak ako ng malakas habang naka yakap sa bisig nya para akong batang nag susumbong dahil sa sakit na nararamdaman ko.

“Z-Zeus t-tell me t-this isn't true..p-please I can't.. I-I can't t-take this p-pain..” nagmamakaawa akong tumingala sa kanya.

Umiling iling sya at umiwas ng tingin, nakita ko kung panong ang matatag n'yang emosyon ay napalitan ng lungkot, pag-sisisi, at sakit.

Namumula ang mata n'yang tumitig sa akin.
“T-This is the reality Z-Zian.. w-wala na sila.” napapikit sya at roon ay tuluyang tumulo ang luhang kanina nya pa pinipigilan.

Umiling iling ako at bumitaw sa yakap nya.

“w-wala na sila Z-Zian... P-patay na a-ang m-mga anak natin.” doon ay tuluyang napa iyak na rin si Zeus, ang kaninang emosyong pinipigilan nya ay tuluyan ng sumabog, dahil sa sakit na hindi nya na rin kayang kontrolin.

“H-Hindi! H-hindi 'to totoo! Hindi pwede! Hindi 'to pwedeng mangyari!” halos sumigaw na ako, halos magma kaawa akong sabihin n'yang isa lang tong malaking biro.

Pero hindi. Alam ko. Wala na sila. Wala na ang mga anak ko. Wala na ang mga anghel ko.

“Damn it, love! Wake up! What's happening to you!”

“Mommy!! Mommy please please po open your eyes huhu..”

“m-mom h-hey stop crying please wake up.”

Naalimpungatan ako sa ingay na naririnig ko... dahil doon ay dali dali akong bumangon at hinanap ang mga anak ko.

Naluluha akong lumapit sa kambal na mayroong lito at pag aalalang naka ukit sa kanilang mga mukha.

Agad ko silang niyakap nang maka lapit ako sakanila.

“M-mom? A-are you okay now po?” malungkot na saad ni Zein.

“Hey mom stop crying... it's okay now.” mahinang pag aalo sa akin ni Iceus.

Naluluha at para akong naka hinga ng maluwag... panaginip lang pala, panaginip ba iyun? Bangungot iyun. Salamat at hindi totoo lahat ng iyun.