"ယပိုင္ရာ..ျဖစ္ပါ့မလားကြ"
သာထူးတစ္ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကို ေျပာမႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ေခါင္းကုတ္ေနရေခ်ျပီ။ တံဆိပ္ပင္ မခြာရေသးေသာ ဦးဂ်မ္းပုဆိုးအား ယပိုင္က ခပ္တိုတို အေနအထားသို႔ေျပာင္းဝတ္သည္။ တိုက္ပုံအက်ႌႏွင့္ ရွပ္အက်ႌမွာ လွည္းေပၚတြင္ အပုံသားရွိေနၿပီး စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ႏွင့္ သူႀကီး ၾကက္ျခံထဲရွိ ၾကက္မ်ားအား လိုက္ဖမ္းေနသည္။ သူႀကီးကလည္း ဧည္သည့္ဆရာဝန္မ်ားကို ဧည့္ခံေန၍ ယပိုင္တို႔ထံ အာ႐ုံမရ။
"ျဖစ္ပါတယ္ကြ..ငါ့အေဖပိုင္တဲ့ ၾကက္ေတြက ငါ့ၾကက္ပဲေပါ့...ၿပီးေတာ့ ဧည့္သည္ေတြ ဧည့္ခံဖို႔ပဲ အေဖ နားလည္ေပးမွာပါ"
"ဒါဆိုလည္း ခ်ကြာ"
သာထူးနဲ႔ယပိုင္ က ၾကက္ဖမ္းသည့္ တာဝန္ကိုယူသည္။
ေအးထြန္းႏွင့္ခ်က္ႀကီးအား ရြာထိပ္ရွိ ေဒၚတုတ္ႀကီး ဘူးျခံမွ ဘူးသီးႏွစ္လုံး ခိုးခိုင္းထား၏။ ယပိုင္သည္ ခိုးရာ၌ စည္းကမ္းရွိရွိသာ ခိုးပါသည္။ ဘယ္ေသာအခါမွ လိုအပ္သည္ထက္ ပို၍ မခိုးပါ။
"ဒီၾကက္ေတြကြာ ကုသိုလ္ရဖို႔ကို ပတ္ေျပးေနၾကတယ္"
သာထူးတစ္ေယာက္ ေျပးေနသည့္ ၾကက္မေနာက္ လိုက္ေန႐္ုးပင္ ယပိုင့္အား မဲ့ကာ လွမ္းၾကည့္သည္။
"ေသဖို႔အေရး ပတ္မေျပးဘဲ ေနမလားကြ"
"ငါတို႔ရြာကို ေစတနာေမတၱာေရွ႕ထားၿပီးလာတဲ့ ဆရာဝန္ေတြ စားေသာက္တာကို ခံရမွာေလကြာ..သူတို႔ ေသရတာ တန္ပါတယ္ မင္းကလည္း"
သာထူး ပါးစပ္ပိတ္ကာ ေနလိုက္သည္။ ယပိုင္၏ အဓိပၸာယ္မရွိေသာ စကားလုံးမ်ားတြင္ ထိုကဲ့သို႔ သူ႔အက်ိဳး သူ႔အေၾကာင္းေတာ့ အၿမဲရွိေနတတ္ပါသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"စားေနာ္ မ်ားမ်ားထည့္စားၾက.."
ေန႔လည္စာ သုံးေဆာင္ေနသည့္ ဧည့္သည္မ်ားအား ယပိုင္တို႔အုပ္စု ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းစီ ကိုင္ကာ လိုက္ဧည့္ခံေန၏။ မသိမသာျဖင့္ မနက္က ကေလးႏွင့္ အထင္မွားခဲ့သည့္ ေကာင္ေလးတို႔ စားပြဲဝိုင္းနား ယပိုင္ ကပ္သြားလိုက္သည္။ ေကာင္ေလး အေမျဖစ္သူကေတာ့ ဆရာဝန္မ်ားအဖြဲ႕ တစ္ဝိုင္းစားေနၿပီး လူငယ္မ်ားက တစ္ဝိုင္းဖြဲ႕ထားသည္။
YOU ARE READING
ရြာေဇာ္၏ ခ်စ္ဒုကၡ (ရွာဇော်၏ ချစ်ဒုက္ခ) Complete
Teen Fictionကေလးဆိုေပမဲ့ ရြာေဇာ္ရဲ႕ အခ်စ္ကေလး။ ကလေးဆိုပေမဲ့ ရွာဇော်ရဲ့ အချစ်ကလေး။
