နှစ်တစ်ရာ ကျင့်ကြံပြီးနောက် - ကျန်းချန်ရွှမ်

အပိုင်း ၂၅ ။ ဝိုင်ကောင်းပဲ

[Unicode]
နှစ်တစ်ရာကျင့်ကြံပြီးနောက်

အပိုင်း ၂၅ ။ ဝိုင်ကောင်းပဲ

ရှန်းတောက်မင်၏အမေးကိုကြားသည်နှင့် ရွှီချန်းဟယ်က ခဏလောက်တွေးလိုက်ကာ၊

“အဆင့်နိမ့် (အဆင့် ၂) အကာအကွယ်အစီအရင်ကိုတည်ဆောက်ဖို့ကတော့ ပြဿနာမရှိပါဘူး။

ဒါပေမယ့် အလယ်အဆင့် (အဆင့် ၂) အကာအကွယ်အစီအရင်ကို တည်ဆောက်မယ်ဆိုရင်တော့ အချိန်တချို့ယူမှရမယ်။

အဆင့်နိမ့် (အဆင့် ၂) အစီအရင်က ဒီနေရာအတွက်ဆို မလုံလောက်ဘူး။ အလယ်အဆင့် (အဆင့် ၂) အစီအရင်ထားပြီး အခြေတည်အဆင့်ကျင့်ကြံသူတစ်ယောက်လောက်ကို အစောင့်အကြပ်ထားတာက အကောင်းဆုံးပဲ။

ဒီလိုဆို အခြေတည်နှောင်းပိုင်းအဆင့်က ကျင့်ကြံသူတွေလာရင်တောင် ဒီအပင် သူတို့လက်ထဲရောက်သွားဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။”

ထိုနေရာအရောက် ရွှီချန်းဟယ်က ဆက်မပြောခင် ခဏလောက်ရပ်လိုက်သည်။

“ကျွန်တော့်အမြင်အရ၊ ကူယန်မြို့ကလူတွေကို ပြောင်းရွှေ့ခိုင်းတာ ဒါမှမဟုတ် ဒီသစ်ပင်ကို ဗဟိုပြုပြီး နောက်ထပ်မြို့တစ်မြို့တည်ထောင်ပြီးတော့ ကီလိုမီတာဒါဇင်ချီဝေးတဲ့ကူယန်မြို့နဲ့ ပေါင်းစည်းတာက အကောင်းဆုံးဖြစ်မယ်လို့ထင်ပါတယ်။

ဒီနည်းအတိုင်းဆို ဒီနေရာက အဆင့် ၂ ဝိဉာဉ်သွေးကြောရယ်၊ ကူယန်မြို့က အဆင့် ၁ ဝိဉာဉ်သွေးကြောရယ်နဲ့ ကျွန်တော်တို့ အဆင့် ၂ ကျင့်ကြံရေးမြို့တစ်မြို့ သေချာပေါက် ဖန်တီးနိုင်သွားမှာပါ။

အဲ့ဒီအချိန်ကျရင် ရှန်းမျိုးနွယ်စုရဲ့ လူဦးရေနဲ့ လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းက သေချာပေါက် နောက်တစ်ဆင့်ထပ်မြင့်သွားလိမ့်မယ်။”

ထိုစကားကိုကြားပြီး ရှုန်းဝမ်တောက်၏မျက်လုံးများလက်သွားကာ ရှန်းတောက်မင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

“လောင်ရွှီပြောတာ အဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်လို့ ငါလည်းထင်တယ်။

ငါတို့သာ အဆင့် ၂ ကျင့်ကြံရေးမြို့တစ်မြို့ ဒီနေရာမှာ တည်နိုင်ရင် ရှန်းမျိုးနွယ်စုအတွက် အကျိုးအမြတ်တွေအများကြီးရမှာ အသေအချာပဲ။”