"Daddy!! သမီးက ဒီဘက္မွာ!!"
မ်က္စိေရွ႕မွာ ခုန္ေပါက္ၿပီးလက္ျပေနသည့္ သမီးေလး။ ပခုံးေလာက္သာရွိသည့္ အနက္ေရာင္ဆံႏြယ္ေတြက Potterလိုမ်ိဳး ေခြေခြေလးေတြမဟုတ္ပဲ ေျဖာင့္စင္းေနသည္။ ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္၊ Dracoရဲ႕အၿပဳံးေတြႏွင့္အတူ ေငြမွင္ေရာင္မ်က္ဝန္း ဝိုင္းဝိုင္းေတြႏွင့္ သမီးေလးက Dracoဆီကိုေျပးလာ၍ အသာေလးေပြ႕ခ်ီလိုက္သည္။
"ခစ္..ခစ္..Daddy!!"
"Aquila...ေျပးမေနနဲ႕ေလ။ ေခ်ာ္လဲမွာေပါ့။"
"Daddyကိုျမင္လို႔ ေပ်ာ္သြားတာပါ။"
"သမီးရဲ႕ အစ္ကိုေတြနဲ႕ မမေရာ? Papaေရာ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ?"
"တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ Daddyနဲ႕ သမီးပဲရွိတာ!! Daddy..."
ရယ္ေမာၿပီးေျပာေနရာကေန မွိုင္က်သြားသည့္အတြက္ Dracoလည္း စိတ္ပူသြားၿပီး
"သမီး...ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"သမီးသြားရေတာ့မယ္။ သမီးက..."
ေျပာရင္းႏွင့္ သမီးေလးရဲ႕ကိုယ္က အမႈန္ေတြအျဖစ္ႏွင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး Dracoရဲ႕လက္ထဲမွာ ႐ုပ္ဆိုးလွသည့္ ကူေကာင္တစ္ေကာင္သာ က်န္ရွိခဲ့ေတာ့သည္။ Dracoမွာ အလန့္တၾကားႏွင့္ ကူေကာင္ကိုပစ္ခ်လိဳက္ၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကို လိုက္ရွာရင္း
"Aquila! မဟုတ္ဘူး! Daddyကိုမထားခဲ့ပါနဲ႕!!"
"Draco? နိုးၿပီလား?"
ရင္းႏွီးသည့္အသံကိုၾကားမွ အသိျပန္ဝင္လာၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ကိုၾကည့္မိေတာ့မွ သူသည္ ေဆး႐ုံအခန္းထဲေရာက္ေနမွန္း သိသြားေတာ့သည္။ ေဆး႐ုံကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ရက္သားျဖစ္ေနသည့္ သူ႕ကို Seniorက ေရတစ္ခြက္ကမ္းေပးလာရင္း
"ေသာက္လိုက္ဦး။"
"ေက်းဇူး..."
ေရခြက္ကိုယူကာ ေသာက္ဖို႔လုပ္ၿပီးမွ သူ႕လက္မွာေဆးသြင္းထားသည္ကို သတိျပဳမိသြားၿပီး
"Senior..ကြၽန္ေတာ္ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ?"
"မင္းေမ့လဲသြားတာ။ ဒီအေတာအတြင္း အိပ္ေရးပ်က္ထားတာေတြေရာ၊ စိတ္ပင္ပန္းရတာေတြေရာ ေပါင္းၿပီး အားနည္းသြားလို႔ လဲသြားတာ။ အားေဆးသြင္းေပးထားတယ္။"
YOU ARE READING
My Rival Becomes My Husband
FanfictionHarry: ငါ့ဘဝက အဆုံးသတ်တိုက်ပွဲအပြီးမှာ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတယ်လို့ ငါထင်ခဲ့တယ်။Voldemortကို အနိုင်ယူပြီး ငါ့ဘဝလေးက သာမန်လေးပဲ ဖြစ်သွားမယ်လို့ ထင်ခဲ့တယ်။ငါမှားသွားတယ်။ငါ့ဘဝက ၈နှစ်ကြာအေးချမ်းခဲ့ပြီးမှာတော့ လုံးဝကိုသာမန်မဟုတ်တဲ့ အရာဖြစ်ပျက်သွားခဲ့တယ်။အဲ...
