Psychopath Obsession (FIANCÉ SERIES 02)

20 PSYCHOPATH OBSESSION

TRIGGER WARNING : This story contains typo, graphical errors /wrong spelling and/or Grammatical errors.

***
CHAPTER 20
***

NASSANDRA POV.

PAGOD ang mga katawan na umupo ako sa isang mala forest na garden ng Mansion. Dati rati ay lagi akong narito upang magbasa ng mga libro. Makinig sa mga kanta. At mag muni-muni sa gitna ng magagandang bulaklak.

Sa tuwing narito ako para bay nasa isang pamtastikong lugar ako, na walang kahit na anong balakid na kinakaharap sa buhay. It feels relaxing everytime I'm here.

Pero iba ngayon. Kung noon nakakalimutan ko pa lahat ng mga problema pag narito ako. Ngayon para bang hindi ko mapigil ang mapaluha nalang sa kadahilanang kahit anong pikit, waksi ko sa isip e hindi parin mawala sa akin ang lahat ng pangamba.

Lalo na't iba, iba yung nararamdaman ko ngayon. Ibang iba sa isang ordinaryong sakit lang. I know what's kind of sickness I'm feeling now, and it's scared me to hell.

Hindi ko alam anong gagawin ko ngayon. Nangangamba ako sa maaaring kahantungan ko, lalo pat sigurado ako sa mga pinapakitang simtumas sa akin.

From vomiting, dizziness and tiredness. Yung pakiramdam na mas dumuble ang pagkatakaw ko ngayon, naiiyak nalang ako na kahit sa pagkain pinagdadamutan na ako ngayon. Na kahit sa pagpapahinga ay ipinagkait din sa akin.

Mas double ang pangamba dahil sa ipinagbubuntis ko ngayon. Walang kasiguradohan pero alam ko, alam na alam ko ang pakiramdam ng nag buntis. Di ito sakit dahil kung totoo man dapat nangayayat na ako pero baliktad e, baliktan.

Kung kailan pa suko na ako dun naman dinagdagan ang pangamba ko. Kahit ayaw ko pero narito na e. Ayuko ring ipagkait sa kanya ang masilayan ang magandang mundo, dahil kasalanan yun.

Pero ayuko namang mag hirap sya. Ayukong maranasan nya ang nangyayari sa akin ngayon. How can I protect my non born baby kung kahit sarili ko ngayon di ko maipagtanggol.

Na kahit ngayon nawawalan na din ako ng pag-asa at nanaisin nalang mawala. Pero kahit ngayon lang, kahit sa huling hininga at pagpapahirap ko ay naprotectahan ko sya.

Tatakas ako... Tatakas ako sa impyernong bahay na toh.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

NAGLILINIS ako ngayon sa ketchin, kakatapos ko lang sa Dining Area. Lahat ng galaw ko ay sinisigurado kung hindi makakasama sa buhay na nasa loob ko. Lahat ng galaw ko ay may paiingat.

Hindi ako nagkamali ng makita ko si Nanny na naghahain. Maingat na tinungo ko ang kinatatayuan nito ngayon, paka may makahalata sa aking gagawin. Napuno pa naman ng mga body guards ang lahat ng sulok ng bahay na ito, and I know na mahihirapan ako sa binabalak ko ngayon.

Kinalabit ko ito. “Nanny.” Pabulong na pagkakasabi ko sa kanya. Napatalon pa ito sa gulat at muntikan ng mapasigaw, buti na ngalang at natakpan ko ang bibig nito.

Nailang pa ako dahil madumi ang kamay ko, kaya agad ko rin tinanggal ito.

“Jusko kang bata ka, hihimatayin ako sa gulat sayo.” Habol ang hiningang wika nito at marahang hinagod ang dibdib upang kumalma ang mismong sarili nito.

Napakamot nalang ako ng aking ulo.

“Sorry nanny, may hihingin sana ako sayong pabor e.” Pakikiusap ko sa kanya.

“E, ano naman iyon Ijah.” Takang tanong nya sa akin.

“I want to call someone, pwede bang pa hiram ng phone nanny? Please.” Pakikiusap ko sa kanya. Pinag daop ko pa ang aking dalawang palad para ma papayag ko ito.