အပိုင်း ၂၂

2.8K 96 1
                                    

မိုးရနံ့က လေထဲတိုးကာဝှေ့ကာ။မှိုင်းညို့ညို့ရာသီဥတုကြောင့် စောင်လေးထဲသာကွေးနေချင်တော့သည်။ချစ်တဲ့အစ်ကိုနဲ့ အဟီး။အတွေးတစ်ချို့မှောင်မိုက်တော့ ရာသီဥတုကပါမကြည်လင်တော့။အနောက်ဖက်တောင်တန်းက မိုးဖွဲတစ်ချို့ကြောင့်ပြာရီရီ။သူ့လူကလေးကတော့ ပိတောက်ပင်စည်ကိုမှီလို့ စာအုပ်ကလေးကိုင်ထားသည်ပေါ့ ။

နောက်တစ်ပတ်ဆိုကျောင်းဖွင့်ပြီ။သူ့အိမ်သူသက်ထီးလေးကို ရွာအလယ်ရှိကျောင်းသို့ စက်ဘီးကလေးဖြင့်လိုက်ပို့ရမည်ဟုတွေးမိတော့ ဒူးကဒဏ်ရာကပြီတီတီ။အစ်ကို့ကိုကြိုဖို့မြို့ကိုလိုက်သွားတုန်းက လမ်းကြုံစက်ဘီးတစ်စီးဝယ်ခဲ့သည်။အတွေးလေးကတော့ ကျောင်းအကြိုအပို့လုပ်ရန်ပေါ့။

မစဥ်းစားမိတာက သူမှစက်ဘီးမစီးတတ်တာ။အဲ့တော့လည်း ဘုန်းဘုန်းကျောင်းက စက်ဘီးစုတ်ကလေးဆွဲလို့ အစီးသင်ရသည်ပေါ့။အသစ်နှင့်တော့ မသင်နိုင်ပါ။မတော်လို့လဲရင် ပျက်စီးသွားမှာစိုးလို့။အစ်ကို့ကိုတင်ပြီးစီးတဲ့အခါ စက်ဘီးအသစ်ကလေးသာဖြစ်ချင်ပါသည်။

ဒီလိုနှင့် လွယ်မလိုနှင့်ခက်ခဲလေသော စက်ဘီးစီးခြင်းမှာ တမာပင်အားတည့်တည့်ဝင်တိုက်ကာ ဒူးပြဲလေခြင်း။ခြေတံရှည်ကောင်းမှုကြောင့်သာ ဘာမှမဖြစ်တာ။မတတ်နိုင် ကျောင်းဖွင့်တဲ့အထိမှမစီးတတ်လျှင် အစ်ကို့အားစက်ဘီးပေါ်တင်ကာတွန်းပို့ရမည်။လောလောဆယ်တော့ အားကြိုးမာန်တက်စက်ဘီးစီးသင်ရန် အိမ်အရှေ့ဘက်ကတမာလမ်းဆီသို့သာ ဦးတည်မိသည်။

"မောင် မိုးရွာတော့မယ်ထင်တယ် မသွားနဲ့တော့"

ခေါ်သံနဲ့တင် ဒူးခွေကျမတတ်။ကိုယ့်ရှူးကိုယ်ပတ်ပြီ။မဂ်လာဦးညက အနိုင်ကျင့်ကာခေါ်ခိုင်းခဲ့သောနာမ်စားလေးက သူတစ်ဦးတည်းရဲ့မူပိုင်လေး။တစ်ခါခေါ်တိုင်း တစ်နှစ်သာငယ်ပစ်ချင်တော့တယ် အစ်ကိုရယ်။

"မောင် ပြောနေတာကြားလား"

ပြောရင်း ပိတောက်ပင်အောက်ကထလာကာ သူ့ဆီတစ်လှမ်းချင်း။အိမ်ပြင်ထွက်မယ့်ခြေလှမ်းတွေက သူ့ကမ္ဘာလေးဆီမြှားဦးလှည့်သည်။နှစ်ခါထက်ပိုမပြောစေချင် မှဲ့နက်လေးမောမှာစိုးတယ်ရယ်။

သူကြီးသားကဆိုးလိုက်တာ(Complete )Where stories live. Discover now