මට දැනෙන්නෙ මන් ආපහු අර අවකාශෙම හිරවෙලා වගේ...ඒත් මේ සැරේ කලින් වගේ ඒක අඳුරු අවකාශයක් උනේ නැහැ...ඒක සුදු පාට අවකාශයක්.....මට දැනුණා කවුරු හරි මගෙ අතින් අල්ලනවා....
මට එයාව අඳුරගන්න පුළුවන් උනා...ඒ ඒ ටේහන්.....
" දැන්ම අතහරිනවද..."
" ට් ටේහන්...."
" මන් කවුද කියන එක දැනගත්තනෙ....මට උනේ මොකක්ද කියන එක දැනගන්න ඕන නැද්ද...."
" ම් මන් මැරෙයිද ටේහන්....ම් මට අමාරුයි...."
මන් එහෙම ඇහුවෙ ඇත්තටම මට තවත් ඉන්න අමාරු නිසා...මොකද මන් දන්නව එච්චර උඩකින් පැන්න මට තවදුරටත් ජීවත් වෙන්න බැහැ කියල.....ටේහන් නැවිලා මගෙ මූන එයාගෙ අත් අතරට ගත්තා..
" ඔයාට මැරෙන්න බැහැ ටේහ්‍යුන්ග්....මගෙ කතාව අසම්පූර්ණ උනත් ඔයා ඔයාගෙ කතාව සම්පූර්ණ කරගන්න ඕන..."
එහෙම්මම එයා එයාගෙ අත ගෙනිච්චෙ මගෙ පපුව උඩට...
" මේ ගැහෙන්නෙ මගෙ හදවත ටේහ්‍යුන්ග්....මන් ඒකට එහෙම ලේසියෙන් නැවතෙන්න දෙන්නෙ නැහැ....ඔයා දැන් නැගිටින්න ඕන...එයාලා ළඟට යන්න ඕන...මන් ඔයාව ආපහු පාරක් ජීවත් කරවනවා...."
" ට් ටේහන්..."
" යන්න....ගිහින් මගෙ පනව ආපහු මන් ළඟට එවන්න...මන් ඔයාව විශ්වාස කරනව ටේහ්‍යුන්ග්....මන් දන්නව මගෙ මල්ලිට ඒක කරන්න පුළුවන් කියලා...."
( එහෙම කියලා ටේහ්‍යුන්ගෙ ඔලුව අතගාපු ටේහ්‍යුන්ග් එතනින් අතුරුදහන් උනේ ටේහ්‍යුන්වත් ආපහු එයාගෙ ලෝකෙට ගෙනියන ගමන්...)
~~~~
" අ අනී හොබී හියොන්...ම් මගෙ හබී මැරිලා නෑ...ඔය විකාරෙ නවත්තගන්න...."
( ජන්කුක් ටේහ්‍යුන්ගෙ නිසල සිරුර බදාගෙන අඬද්දි අනිත් අයත් කළේ අඬන එක..)
" කූ..."
" හ හබී...මගෙ හබී.....ඔයා ආවා...ම් මන් කිවුවෙ මගෙ හබී මාව දාලා කොහෙවත් යන්නෙ නෑ කියලා..."
( ටේහ්‍යුන්ග් ටික ටික කෙළින් වෙලා නැගිට්ටෙ කුකීගෙ වාරුවෙන්...කුකී ඇතුළුව හැමෝම පුදුම උනේ ටේහ්‍යුන්ගෙ තුවාලෙ තව දුරටත් නෑ වගේම බිම තිබ්බ ලේ වාශ්ප වෙනවා දැක්ක නිසා...ඒත් මේ සේරම දිහා බලන් හිටපු ටේහ්‍යුන්ග් කළේ ලාවට හිනා වුන එක..)
YOU ARE READING
Ding Dong || COMPLETED || ( Horror )
Fanfiction" Ding Dong !!! මන් ඔයාව අල්ලගත්තා...." " මට මොනා කළත්.....එ එයාව අතාරින්න...එයා..." " ශ්ශ්ශ්.....ඇහෙනවද ඔරලෝසුවෙ සද්දෙ.....Ding Dong Ding Dong... දැන් ඒක නැවතුනා...අන්න ඒ වගේ මන් අපේ සතුට උදුරගත්ත උබලා දෙන්නවත් නවත්වනවා....සදහටම..." " ජ- ජන්කුක්...
