(Unicode)
ဂျောင်ကုကိုယ်တိုင်ကပဲ စကားနည်း၍လားမသိ ။ အိမ်ပြန်သည့်လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ထယ်ယောင်းအား မေးခွန်းတစ်ခုမျှပင်မမေးပဲ ဆိတ်ဆိတ်နေသည် ။ တကယ်ဆို ဘာကြောင့်ထွက်ပြေးသွားရတာလဲ ? ဘာကြောင့် ကလေးမွေးစားရတာလဲ ? စတဲ့ စတဲ့ မေးခွန်းမျိုးတွေမေးသင့်သည်လေ ။
မန်ချိုက သူနှင့်စိမ်းသက်နေသေးသည့် ဂျောင်ကု၏လည်ပင်းကိုဖက်တွယ်ထားကာ စူးစမ်းစွာဖြင့် ဂျောင်ကု၏မျက်နှာကိုလည်း စိုက်ကြည့်နေသေးသည် ။ ထို့နောက် မန်ချိုက ထယ်ယောင်းကိုကြည့်လာကာ
“ ဖေဖေ...သားက ဒီလူကို ဘယ်လိုခေါ်ရမှာလဲဟင် ? ”
မန်ချိုက ငါးနှစ်သာလျှင်ရှိသေးသော်လည်း ဉာဏ်အလွန်ကောင်းသည် ။ ထို့ကြောင့် လွန်ခဲ့သည့်သုံးရက်အတွင်း ကြားဖူးသည့်စကားများနှင့် ဒီနေ့အဖိုးဖြစ်သူ၏စကားများအရ သူ့ကိုချီထားသူသည် သူ့ဖေဖေ၏ခင်ပွန်းဖြစ်ကြောင်းသိသည် ။
ထယ်ယောင်းက ခေတ္တစဉ်းစားဟန်ပြုလိုက်ပြီး
“ ဖေဖေကြီးလို့ခေါ်ပေါ့...ဘာလို့ဆို ဖေဖေတို့နှစ်ယောက်လုံးက သားရဲ့ဖေဖေတွေလေ...ဒါကြောင့် ဖေဖေ့ကိုဖေဖေလို့ခေါ်ပြီး ဖေဖေကြီးကိုက ဖေဖေကြီးလို့ခေါ် ”
မန်ချို အနည်းငယ်ခေါင်းရှုပ်သွားသော်လည်း ဂျောင်ကု၏မျက်နှာချောချောကို ပြန်ကြည့်ကာ တိုးညှင်းစွာခေါ်လိုက်သည် ။
“ ဖေဖေကြီး ”
“ အင်း ”
ဂျောင်ကုက ပြန်ထူးလာသည် ။ ဂျောင်ကု၏မျက်နှာက တည်တင်းနေသော်လည်း မန်ချိုကိုပြန်ထူးသည့်အသံကတော့နူးညံ့လျက် ။
တစ်ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်လမ်းလျှောက်လာပြီးနောက်တွင် သူတို့သုံးဦးသည် ဂျောင်ကု၏အိမ်လေးသို့ရောက်လာကြသည် ။ ကြီးမားလှသည်မဟုတ်သော်ငြား မိသားစုသုံးယောက်နေထိုင်ရန်အတွက်တော့ လုံလောက်သည် ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဂျောင်ကုကမန်ချိုကိုချီထားရာမှချလိုက်ပြီး စားဖိုဆောင်သို့ဝင်သွားသည် ။ ထယ်ယောင်းကတော့ စိမ်းသက်နေသည့်နေရာလေးအား ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့်စူးစမ်းနေသည် ။
ВИ ЧИТАЄТЕ
Till The Death >ရိုးမြေကျ< |TK|
Фанфікиပန်းလေးတစ်ပွင့်ရယ်၊ဆန္ဒလေးတစ်ခုရယ်နဲ့ သေခြင်းခွဲသည့်တိုင် ရိုးမြေကျနေထိုင်သွားချင်တယ်... Start - July 21 , 2022 End - ??? #pic from pin #crd pic to owner
