Without you // bankzitters

Hoofdstuk 3

'Ik haat je, ik haat je, ik haat je!' schreeuw ik. 'Godverdomme Matthyas. Waag het om die fucking deur uit te lopen!' schreeuwt mijn vader. Ik schrik er een beetje van. Hij schreeuwt nooit tegen mij.. Ik pak de klink van de voordeur, maar voel hoe ik hard tegen de muur word geduwd. 'Matthyas Maarten het fucking Lam!' schreeuwt hij in mijn gezicht. Geshockeerd kijk ik hem aan. 'Ga naar boven!' schreeuwt hij verder en duwt me richting de trap. Ik pak zijn studieboek van de tafel en smijt die naar zijn hoofd, waarna ik de trap op ren. Ik open mijn kamerdeur en kijk naar alle ingepakte dozen. Ik laat mezelf op mijn bed vallen en staar naar het plafond. We hadden nog zo gezegd dat we niet meer zouden schreeuwen en dat we het zouden uitpraten als we toch het gevoel hadden dat het gesprek uit de hand ging lopen.

Tja.

Hier zitten we dan.

Wéér zijn we uitgevallen naar elkaar. En weer ging het over die fucking Lyvia. Die fucking kut hoer. Ik schrik een beetje van mijn eigen gedachten en besluit te doen alsof ik dat nooit heb gezegd in mijn hoofd. Lyvia is volgensmij wel aardig, maar ze zorgt gewoon voor zoveel spanning tussen mij en mijn vader. Na even, zoals verwacht, hoor ik weer geklop op mijn deur. 'Flikker op.' antwoord ik. 'Ik kom hier niet om ruzie te maken Matt. Ik wil gewoon dat je zometeen je dozen brengt zodat ik ze in de auto kan zetten, oké? Hou van jou Matt', hoor ik hem zeggen, waarna ik hoor hoe hij weg loopt. Ik zucht uit en duw mijn gezicht in het kussen. Hard schreeuw ik in het kussen, waarna ik omhoog kom en doe alsof dit nooit gebeurt is.

Ik pak de dozen en breng ze één voor één naar beneden. Met wat hulp van mijn vader. 'Pap, ik ben een independent guy, oké', grap ik dan. 'Ja, ja. Jij wel, Matthyas', lacht hij en zet de laatste dozen in de auto. Ik glimlach klein en draai me dan weg. Ik stop mijn handen in mijn jaszakken en voel gelijk het pak met peuken. Ik pak het uit mijn zak en haal er een peuk uit, waarna ik de aansteker pak. Gelijk hoor ik gezucht. 'Matt, dit is je derde vandaag', zegt mijn vader bezorgd. Ik zucht en stop het terug in mijn zakken. Ik zie hoe mijn vader op mij af loopt en zijn armen om mij heen slaat.

'Ik wil gewoon niet', mompel ik. 'Ik weet het, maar alsjeblieft geef het een kans. Ze heeft ook een zoon, misschien kan daar wel een supermooie vriendschap uit komen?' zegt hij en kust mijn hoofd. 'Mhm..' murmel ik tegen zijn jas. 'Hij is net achttien, van drie augustus', zegt mijn vader dan. 'Dan is hij maar een jaartje ouder, want ik word mei zeventien.' zeg ik en kijk op. 'Hij is van 2005, dus hij is twee jaar ouder, Matt', lacht mijn vader. 'Nee hoor, want in mei is hij één jaar ouder', ga ik op hem in. 'Ja, oké, maar in augustus niet meer', zegt mijn vader, die me lachend een tik geeft.

Ik kijk hem met een pruillipje aan. Hij laat me los met een grijns, 'Op dit moment is hij wel twee jaar ouder', zegt hij en rent dan weg, zodat ik geen commentaar kan geven. Mijn mond valt open. Wat een klootzak. Lachend ren ik achter hem aan. 

- tijdskip - 

Geïrriteerd staar ik voor me uit. 'Matthy..' zucht mijn vader, die een hand op mijn been legt. 'Mhm?' "Doe nou niet zo boos.. Je zult daar vast wel settelen." Ik schud stellig mijn hoofd. "Je moet eerst trouwens wel een kamer delen met Milo, want we moeten nog een bed voor je uitzoeken" Bij die woorden kijk ik gelijk op, 'Je maakt een grapje hoop ik?' Hij schudt zijn hoofd. 'Fucking hoere vrouw!' kraam ik dan uit. Gelijk sla ik een hand voor mijn mond.

'Neem dat terug', snauwt mijn vader, die zijn hand van mijn been haalt en weer rond het stuur legt. 'Sorry..' mompel ik. 'Je moet eens leren rustig te blijven, in plaats van gelijk dingen uit te kramen.' zegt hij en trapt het gaspedaal verder in, aangezien we de snelweg op rijden. Ik draai mijn ogen en zucht, 'Ik zei toch sorry of ben je doof?'

"Taalgebruik of ik zet je nu nog uit de auto" 'Je doet maar.' Hij zucht en kijkt me even aan. 'Weet je pap, dit is allemaal jouw fucking schuld. Als jij gewoon blij was met wat je had, dan hoefde je je ook geen zorgen te maken over onze band, die door jou naar de klote gaat, omdat jij per se moet samen wonen met dat wijf', gooi ik er dan uit. Gelijk zie ik hoe mijn vader de auto op de vluchtstrook draait. Hij drukt hard de rem in, waarna hij mij bij mijn schouders pakt.

'Jij houdt je bek maar eens even Matthyas', snauwt hij. 'Blijf van mij af!' schreeuw ik en duw hem van me weg. Hij laat een geïrriteerd geluidje vrij, waarna hij mij een harde duw tegen mijn schouder geeft. Gelijk duw ik hem terug en sla hem tegen zijn borst. 'Houd je poten thuis!' schreeuw ik en pak zijn polsen, die ik op het stuur leg.

'En ga nou maar eens rijden naar dat huis van je wijf', gooi ik er achteraan. Gelijk geeft hij mij een klap tegen mijn arm. 'Bek houden of ik trap je nu nog de auto uit', snauwt hij. Ik zucht en besluit dat het het beste is om nu maar stil te blijven, voordat ik hem echt uit de tent lok. 

De rest van de rit is het stil. Ik staar wat naar de grond en speel met mijn vingers. Mijn vader is ondertussen ook gekalmeerd. Agressie problemen zit in de familie volgensmij. Ik hum wat mee met de muziek en tik met mijn vingers op mijn benen. Ik schrik op als ik mijn vader zijn hand open zie houden. Twijfelend neem ik die aan. Hij geeft een zacht kneepje en tikt met zijn andere hand op het stuur. We moeten wachten voor een stoplicht.

'Sorry', zegt hij dan. 'Het spijt mij ook', mompel ik en leg mijn hoofd tegen zijn arm. 'Het is oké. Ik snap hoe je je voelt en ik snap dat je nog steeds denkt dat ik je moeder vervang, maar dat is niet het geval oké. Ik zal nooit meer van iemand houden als dat ik van haar hield. Geloof me Matthyas. Maar ik wil verdergaan met mijn leven, niet op een manier dat ik je moeder ga vergeten, maar ik wil verdergaan. Met nieuwe mensen. Gewoon.. opnieuw beginnen, met je moeder in mijn hart.' probeert mijn vader het uit te leggen.

Ik knik en laat wat tranen gaan. 'Ik snap het', antwoord ik. Mijn stem slaat halverwege over, waardoor mijn vader gelijk weet dat het niet goed gaat. 'Oww Matt..' mompelt hij. Met zijn duim streelt hij over de rug van mijn hand. 'Laten we gewoon opnieuw beginnen in Hilversum, oké? We laten alles in Ameide achter ons. Gewoon een nieuwe start.' zegt mijn vader dan. Ik knik en laat nog een paar tranen gaan. Ik wou helemaal niet weg uit Ameide, maar misschien is het beter. Gewoon opnieuw beginnen.. Een nieuwe start..