Without you // bankzitters

Hoofdstuk 4

Ik stap uit met mijn handen in mijn zakken. In mijn linker hand heb ik een sigaret vast, die ik los in mijn jaszak had gelegd. Straks ga ik deze oproken, maar eerst moet ik me fatsoenlijk gaan voorstellen. Ik laat de sigaret los en haal mijn handen uit mijn zakken, terwijl ik op kijk naar mijn vader. 'Oké, de dozen slepen we straks wel naar binnen', zegt hij en legt een hand in mijn onderrug, waarmee hij me naar de voordeur drukt. Ik zucht en kijk op naar pap, die aan belt.

De deur gaat niet veel later open. Een vrouw met bruin golvend, lang haar opent de deur. 'Hey Lars, hey Matthyas', glimlacht ze en geeft mijn vader een knuffel, waarna ze op mij af loopt. Nors loop ik langs haar naar binnen. 'Sorry', hoor ik mijn vader zeggen. Ik stop mijn handen weer in mijn zakken en kijk even rond. Het is een groot huis, vooral zwart/wit ingericht, wat het modern eruit laat zien. Verder is het ook totaal niet rommelig. De tuin buiten was ook al netjes.

Is er ook iets niét netjes? Thuis lagen de pizzadozen en schoenen overal en nergens, waren we altijd alles kwijt en viel de vloer op mij en papa's kamer haast niet eens te zien. Alhoewel.. Op mijn kamer lag het vaak aan bladeren waarop ik samenvattingen had geschreven. De vloer bij mijn pa lag vaak onder de niet opgeruimde kleding. Hier ligt niet eens een kruimeltje brood op de grond. 

Ik schrik op als ik achter me mijn vader me hoor roepen. 'Matthyas, wees even aardig en stel je voor', zegt hij. Ik frons en kijk hem verveeld aan. 'Anders?' mopper ik. Hij zucht en kijkt me aan. 'Goed, ik ga roken', zeg ik en steek mijn handen in mijn zakken, waarna ik me om wil draaien, maar tegen iemand aan loop. Geschrokken kijk ik op en ontmoet twee blauwe ogen. 'Ook hallo', zegt hij. Ik zucht en loop langs de langere jongen.

Na even zoeken heb ik de achterdeur gevonden. Ik open die en betreed de tuin, die er netjes uit ziet. Als ik beter kijk zie ik dat ze een soort blokhut hebben. Ik neem plaats op het lounge set en pak mijn pakje sigaretten en mijn aansteker. Geïrriteerd probeer ik het ding aan te steken, maar het waait te hard. Na even heb ik 'm aangestoken. Ik neem een teug en laat het mijn longen in, waarna ik de rook uit blaas. Ik staar wat naar de grond en tik met mijn vingers op mijn rechterbeen. Met mijn linkerhand houd ik, natuurlijk, de sigaret vast. Ik neem nog een teug en blaas het na even weer uit.

'Wel, hallo, mysterieuze jongen', hoor ik dan. Ik kijk op met gefronste wenkbrauwen. De blonde jongen komt aanlopen. Dit keer met een jas en schoenen aan. 'Wat moet je?' vraag ik en zet mijn lippen weer tegen de sigaret. 'Nou ja, aangezien ik nu met jou opgescheept zit, wil ik je leren kennen', zegt hij en ploft naast me neer. Ik staar geïrriteerd voor me uit, maar knik. 'Dus, hoe heet je? Hoe oud? Waar kom je vandaan? Welk niveau doe je? Welk jaar?' somt hij op, 'Praat gewoon, in ieder geval.'

Met een blanco gezichtsuitdrukking kijk ik op, waarna ik mijn blik weer van hem af wend. 'Oké, dan niet.' antwoord hij. Ik adem diep in en tik ondertussen de sigaret af. Ondertussen hoest ik zachtjes, aangezien ik mij verslikte. 'Een echte roker', hoor ik. 'Ik verslikte me', antwoord ik geïrriteerd en zet mijn benen wat verder uit elkaar, waardoor ik de zijne aan raak. Ik negeer het en leun met mijn armen op mijn benen. Ik staar wat voor me uit en pak ondertussen een nieuwe sigaret.

'Matthyas Maarten het fucking Lam! Je waagt het om die sigaret aan te steken', hoor ik. Ik frons en kijk op. 'Jij bent ook overal en nergens', antwoord ik en steek de sigaret aan, waarna ik die met een grijns tegen mijn lippen zet. Mijn vader zucht, 'Dat is je vierde..' mompelt hij. 'Dus? Longkanker krijg ik sowieso al', zeg ik. 'Waag het om daarmee te spotten', zegt hij. Ik haal mijn schouders op en blaas de rook van hun weg. Kijk: dat beetje respect heb ik dan weer wel. 

Pov Milo:

Ik zie Lars mij aan kijken. Ik pers mijn lippen op elkaar en haal mijn schouders op. Tja, ik heb geprobeerd met Matthyas te praten, maar het was niet echt een succes ofzo. De jongen rookt ondertussen de sigaret op, waarna hij die uit trapt met zijn voet. Hij komt omhoog en loopt naar de deur. Ik sta op en kijk naar Lars. 'Echt sorry van hem', zegt de man. Ik glimlach en sla hem zacht tegen zijn schouder, 'Maakt niet uit joh.' zeg ik en loop langs hem naar de deur. Ik hoor hoe hij achter me aan loopt. 

'En?' hoor ik mijn ma vragen. 'Ja, nou..' lach ik. 'Ach, geef hem even de tijd', zegt ze. Ik knik en druk mijn handen in de zakken van mijn broek. 'Pff, het is me er eentje', zegt Lars, die de buitendeur sluit. Ik houd me stil. Ik ga niet oordelen over iemand voordat ik diegene echt ken. 'Waar is hij nu, eigenlijk?' vraagt Lars. 'Woonkamer, maar laat hem daar maar eventjes.' Lars knikt en neemt plaats aan de keukentafel. 'Help je met het eten koken?' vraagt mijn moeder hem. 'Gezellig', glimlacht de man. Ik blijf even staan, waarna ik mijn weg naar boven maak. Eventjes een snelle douche voor het eten, aangezien ik compleet naar rook stink.