Without you // bankzitters

Hoofdstuk 12

'Matthy!' hoor ik Milo achter me, die achter me aan komt. Hij pakt me bij mijn arm, waar geen verband zit, en laat me stoppen. 'Wat?' vraag ik hem. 'Even rustig. Wat is er aan de hand? Waarom heb je verband om je arm in de eerste plaats?' vraagt hij me. 'Niet belangrijk', antwoord ik en wurm mijn arm los, waarna ik de volgende trap af loop en in de keuken het ehbo koffertje weer pak. 'Matthy laat me helpen. Ik maak me zorgen om je', zegt hij en trekt het koffertje weg. Ik zucht en sla mijn ogen neer. 'Prima', mompel ik dan ook en maak het verband los, waarna ik hem mijn arm laat zien.

Hij kijkt me geschrokken aan. 'Matthy..' zegt hij dan ook en pakt mijn arm, waar hij voorzichtig het bloed weg dept met een doekje. 'Jezus christus', mompelt hij. Ik blijf stil en laat hem mijn arm verzorgen. 'Oké ik doe er wat vaseline op', zegt hij en laat mijn arm los, waarna hij een potje vaseline pakt. Hij smeert het er voorzichtig op en verbind dan mijn arm. 'Voelt het goed of moet het losser?' vraagt hij me. 'Het zit goed', glimlach ik en haal mijn arm van de tafel. 'Gelukkig', zegt hij en kijkt me even aan. Ik kijk hem ook aan. 'Waarom.. nee laat maar', zegt hij. Ik laat mijn ogen op de tafel vallen en zucht zachtjes.

'Ik weet het niet. Het gebeurde gewoon en ik had het niet moeten doen, dat weet ik', zeg ik hem zachtjes. 'Kom hier', zegt hij dan en geeft me een knuffel. Voorzichtig leg ik mijn hoofd tegen zijn borst en staar ik naar de grond. 'Zullen we weer naar boven?' vraagt hij dan. Ik knik tegen zijn borst. 'Oké. Ik pak nog even een flesje water dan, ja?' zegt hij me. Ik knik opnieuw en haal me langzaam uit zijn armen. Hij pakt een flesje water uit de koelkast en houd er dan één uit naar mij. Ik glimlach en pak het aan, waarna hij de koelkast sluit.

We maken onze weg naar boven, waar ik op mijn matras ga zitten. 'Kom', hoor ik Milo zeggen. Ik kijk om en zie hem met zijn hand op de lege kant kloppen. Ik glimlach ik en kom omhoog, waarna ik weer bij hem ga zitten. Ik zet mijn flesje op het nachtkastje. Aan beide kanten van het bed staat er één. 'Zullen we ddow doen?' vraagt hij me. 'Ja, prima', antwoord ik. 'Oké, ddow?' vraagt hij me. 'Waarheid', zeg ik. 'Oké ehm.. hoeveel exen?' Ik lach, 'Mooie eerste vraag. Één. Ddow?' "Waarheid" Even denk ik na. 'Single?' "Mhm. Ddow?" 'Waarheid' Hij kijkt me aan, 'Single?' Ik lach en knik.

Na nog wat vragen en Milo die ik een koprol liet doen op het bed, alhoewel.. het was eerder naast het bed, omdat hij er vanaf viel. We lachen ondertussen wat, terwijl we elkaar wat opdrachten geven zodra we 'doen' kiezen. 'Oké ehm, waarheid', zeg ik dan. 'Ben je hetero?' Ik schrik een beetje van de vraag en kijk hem aan. Hij grijnst. 'Uh- uhm, denk het?' zeg ik hem. 'Dat was heel overtuigend, Matthy', lacht hij. Ik bloos en kijk weg.

'Hey ik judge niet. Val je op jongens?' vraagt hij me dan. Ik kijk hem weer aan en haal mijn schouders op. 'Ik heb nog nooit een serieuze relatie gehad, dus ik heb geen idee eigenlijk. Het is niet dat ik snel over een meid zeg dat ze mooi is', zeg ik hem dan. 'En dat heb je wel bij jongens?' vraagt Milo me, die me met een serieuze blik aan kijkt. 'Uhm, weet ik niet eigenlijk. Ik kijk wel sneller naar jongens dan meiden, maar misschien komt dat ook wel omdat ik me snel vergelijk met anderen', zeg ik Milo.

'Hoe bedoel je?' vraagt hij me. 'Nou, bijvoorbeeld toen ik jou zag, dacht ik wel gelijk 'vergeleken hem ben ik best klein' snap je?' probeer ik het uit te leggen. Hij begint te lachen, 'Ja, ik snap het.' Ik glimlach. 'Met een meid kan ik me niet vergelijken, omdat dat het andere geslacht is, dus misschien dat het daarom is dat ik meer kijk naar jongens', zeg ik dan en trek mijn benen naar mijn borst. 'Geen idee. Heb je er ooit aan gedacht om een relatie aan te gaan met een jongen?' vraagt hij me. 'Niet echt.. ik ben eigenlijk niet echt bezig met relaties', zeg ik hem.

'Ben je niet bezig met relaties of heb je gewoon nog nooit een leuk iemand ontmoet?' lacht hij. Ik loop rood aan en zucht, waarna ik me achterover laat vallen en mijn handen voor mijn ogen sla. 'Ik ben echt hopeloos hé?' zeg ik dan. Milo schiet in de lach, 'Tja, in zo'n klein dorpje heb je ook niet veel kans hé', grapt hij. Ik kijk hem beledigd aan. 'Nee maar geloof me. Je hoeft niet met de eerste de beste een relatie aan te gaan hé. Het hoeft niet slecht te zijn dat je je nog nooit echt tot iemand aangetrokken hebt gevoeld.' glimlacht hij en komt naast me liggen op zijn zij, zodat hij me aan kan kijken.

'Hoeveel exen heb jij dan?' vraag ik hem. 'Drie, maar ik ben ook wel wat ouder hé.' lacht hij. 'Twee jaartjes maar hoor', zeg ik hem met een frons. 'Ja, en ik heb dus al twee jaartjes meer gehad dan jij.' Ik draai mijn ogen. 'Ik ben bi, trouwens', zegt hij dan. Ik kijk op, lichtelijk verbaasd. Hij grinnikt, 'Hallo daar vanonder de steen', grapt hij. 'Joh, je doet echt alsof ik dit had kunnen weten', zeg ik hem met een frons. Hij lacht en kijkt me weer aan.  Fuck, die blik.. Al mijn zelfrespect verlaat voor de zoveelste keer mijn lichaam. Ik schrik een beetje van mijn gedachten. 'Maar.. ik wil me ook niet labelen zeg maar', zegt hij dan. Ik knik en blijf hem aankijken. Zijn ogen zijn oprecht mooi.. 

Hij is mooi.