When the Beast Meets the Bitch (COMPLETED)

56: Ric's Sacrifice

Nagmulat siya ng mga mata.

“Bakit?” sigaw niya kay Ric.

He was holding her arms with his left hand while his right hand was holding to a branch at the edge of the cliff.

“Bakit?!” frustrated na frustrated na niyang sagot dito. “Alin ba ang hindi mo naiintindihan Ric? I can’t let you die. Hindi ko kaya!” humahagulgol na siya.

Mas humigpit pa ang pagkakapit nito sa kamay niya. “At sa tingin mo kaya ko?!” hiyaw din nito sa kanya.

Napatanga siya.

“I killed your sister.” Mahina niyang sabi dito.

“I know.”

“Then why? Why will you stupidly jump off a cliff hoping to save me?! Me, na siyang pumatay sa kapatid mo at sumira sa buhay mo at ng pamilya mo?!”

Nanahimik lang ito.

Narining niya ang sound ng pag-crack ng sanga. Napatingin siya sa sanga. Napanganga siya. Hindi na magtatagal ay mababali na iyon. Hindi noon kaya ang bigat nilang dalawa.

“Ric, let go please.” Pakiusap niya dito. "Mamatay tayong dalawa if you don't let go. So please." 

“I can’t” Mahina nitong sambit.

May tumulo sa kanyang mukha.

Luha.

Luha ni ric.

Umiiyak ito. Nagkabikig ang lalamunan niya. Seeing him cry was so un-Ric. Hindi ito iyakin. Wala iyon sa personality nito. Natulala siya dito.

“I tried to hate you. I tried to ignore you. I tried everything. Believe me. Alam ko! Damn it! I am very aware of the fact na ikaw ang taong sumira ng buhay ko…Ng pamilya ko!  Pero wala. Seeing you about to die I just realized hindi ko kayang mawala ka sa buhay ko. Because…” He looked at her with eyes full of longing.

Naramdaman niya ang pagpatak ng dugo na mula sa mga sugat nito sa mukha niya.

Tiningnan niya ito. He met her gaze. Napalunok niya. He does not have to say anything. His eyes expressed it all.

“Because I still stupidly love you despite everything you’ve done! I still love you!”

Tumulo na naman ang luha sa mukha niya.

Ngumiti siya. “I’m glad to know na mahal mo din ako.”

With that I can die peacefully.

Ngumit siya habang hawak hawak ang ballpen na nakapa sa bulsa niya.

Nanlaki ang mga mata nito.

“No, Reena. Please, no!” wika ni Ric nang maintindihan nito kung anong balak niya.

Hindi siya nakinig dito.  "I love you, Ric and I am willing to die for you." Wika niya pagkatapos ay sinaksak niya ang kamay nitong nakahawak sa kamay niya ng hawak hawak na ballpen.

Pumikit siya. Dumilat. Nangilid ang luha sa mga mata niya. Kitang-kita niyang duguan ang mga kamay nito galing sa pagkakasaksak niya dito ng kanyang ballpen.

Pero bakit?

Bakit?

Bakit hindi pa rin nito binibitawan ang kamay niya?

Umiiyak na siya. “I love you but if you keep on holding unto me we will both die don’t you understand that?”Wika niya dito.

 “No. ganyan ba kababaw ang pagmamahal mo sa akin? Can you just trust me and never let go of my hand?”

Tiningnan niya ito.

“I love you at kahit kailan hinding hindi ko hahayaang iwanan na naman ako ng babaeng minamahal ko. Ayaw ko ng maging iwanan. Ayaw ko na. pagod na ako. Gusto ko namang maging masaya…kasama mo.”

But how?

How can they both be happy when there’s no other solution but for one of us to let go?