Unrequited Love

Five

Chapter 05

Lumipas ang isang linggo. Hindi nagpakita si Gabriel sa'kin. Hindi ko alam kung iniiwasan niya ba ako o hindi.

Sumandal ako sa railings ng rooftop at pinagmasadan ang paligid. Lagi akong nandito kapag recess or lunch.

Hindi ko man sabihin pero napa-isip din ako sa sinabi ni Gab.

" You can like him but not too much.."

Gusto ko lang si Kyrie pero hindi ko siya gustong gusto to the point na mamahalain ko siya. Ito ang unang beses na nagkagusto ako pero alam kong hindi ko mahal si Kyrie. Imposible mangyari 'yon.

" Akala niya ba mahal ko ang kaibigan niya?" wala sa sariling tanong ko.

Kung iniisip niya iyon, nagkakamali siya. Malabo. How can I love somone na kakalilala ko pa lang? tanga na lang magkakagusto sa hindi masyadong kilala.

" Nasaan na kaya si Kyrie?" naala ko tuloy bigla si Kyrie. Ang hirap niyang hagilapin e. Minsan naiisip ko di siya pumapasok.

" Ba't mo 'ko hinahanap?" gulat akong napatingin sa may gilid ko. Nakita ko si Kyrie na naka-upo sa may isang lumang upuan.

" May kailangan ka sa'kin?" seryoso pang dagdag niya.

Hindi ko alam pero bigla akong nahiya. Kanina pa ba siya nandyaan? Narinig niya kaya yung sinabi ko? Baka mamaya isipin niya baliw ako at kinakausap ko ang sarili ko. Hala.

" K-kanina ka pa ba n-nandyan?" tumango ito kaya napasinghap ako.

" Bakit hindi ka nagsasabi!" hindi ko mapigilang sigawan siya.

Ibig sabihin narinig niya yung sinasabi ko!

" Masyado ka kasing busy sa self talk mo kaya di na kita inabala." walang pakialam na sabi nito laya mas lalo akong napasinghap. Shit!

" Narinig mo?" kinakabahang tanong ko.

Tinuro niya ang earphone na nakasalpak sa tenga niya. " Wala akong balak makinig sa sinabi mo."

Oh..

" Kung hindi mo narinig ba't narinig mong hinahanap kita?"

" May tenga ako kaya narinig ko?"

" Sabi mo wala kang balak makinig sa sinasabi ko?!" ano ba talaga?! Ang gulo niya ah!

" Oo nga." ay ewan! Makaalis na nga. Bagay nga silang magkaibigan ni Gabriel.

Ngunit napatigil ako ng narinig kong tumatawa siya. Tumayo ito at lumapit sa'kin, bahagya itong yumuko para magpantay ang mga mukha namin.

Napalunok ako. Teka, ba't ang lapit niya naman. Onti na lang...

" Ang pikon mo." bulong niya sa'kin. Umayos siya ng tayo. Using his two finger, he slightly poke my forehead.

Ngumiti ito ng bahagya at tumalikod para umalis na. Hinawakan ko ang noo ko at ibinalik ang tingin sa pintong pinaglabasan ni Kyrie.

Tug. tug.

Shit!

**

" Hindi ka ganon kadaling kalimutan.."

Diniinan ko ang pasa sa may labi niya.

" Aray!" napahawak siya sa labi niya. " Ba't mo ginawa 'yon?!" naiinis na sabi nito.

" Tinatanong ko kung saan mo nakuha yan tapos ang layo ng isinagot mo. Nakalog ba 'yang utak mo?!"

Tiningnan niya ako at napailing na lang. Hindi makapaniwala. " Nagbato-bato picks kami. Kung sinong matalo sasapain, natalo ako kaya sinuntok niya ako." simpleng sagot nito.

Bato-bato picks?!

Napailing na lang ako. Ano pa nga bang aasahan ko sa kanya?

Tiningnan ko na lang yung tanawin. Lumubog na pala yung araw.

" Ba't naisipan mong dalhin ako dito?"

" Sinabi ko na 'di ba? Para maalala mo yung tamis ng kahapong hindi na magbabalik."

Imbis na saktan at sabunutan siya ay natawa na lang ako. " Baliw."

Natawa din ito sa sinabi ko ngunit kalaunan ay sumeryoso. " Are you sure that your fine working with Draven?"

" Honestly, I don't know. Ayoko nang mapalapit kay Kyrie-I mean Draven kasi habang malapit siya baka masaktan lang ulit ako pero wala akong choice dahil kailangan ko ng trabaho." sabi ko habang nakangiti.

" But it doesn't mean na okay lang masaktan ka ulit. You been through a lot, Yssable. Tama na."

Hindi ako sumagot. " Kapag bumalik na naman at nasasaktan ka naman. Wag kang mahihiyang magsabi or tumawag sa'kin. I will come and save you."

" Wow, Charlie Puth is that you?"

Napatawa siya sa sinabi ko. " Seryoso. You can work with me."

" Sige payag ako basta ba mas mataas pa sa sweldo mo yung sweldo ko."

Napatawa siya sa sinabi ko. " Hindi ka pa rin nagbabago, Yssable."

Sumimangot alo sa sinabi niya. " Wow, coming from you ha, childish ka na noon nung high school tayo pero feeling ko mas lalo lang lumala."

Sabay kaming natawa sa sinabi ko. Nagkwentuhan kami ng mga bagay bagay. Nag asaran, nagtatawanan, nagkakasakitan. Kahit papaano naging maayos ang pakiramdam ko

Tiningnan ko ang kalangitan. Maybe Gab is right. Hindi pa rin ako nagbago. My feelings for him doesn't changed.

I am still the stupid Molly who is madly and deeply in love with Draven Kyrie Garcia.

**