Chapter 11

2.8K 70 1
                                    

Obey

Love is complex. It's hard to understand. It's sometimes cruel and painful but you cannot change the fact that you are happy because you are inlove. That's what I felt when I started to love Aiden.

Tumalikod na ako sa kanya at pumunta sa kotse ko. Tumakbo siya papunta sa akin at hinawakan ng mahigpit ang kamay ko.

"You're drunk, you can't drive," Seryosong sabi niya.

"I can handle, let me go," Paos pa din nag boses ko.

"No. I won't let you drive when you're this drunk, you can't even walk straight."

Inirapan ko siya at binuksan ang pinto ng kotse ko.

Sinabi na niya sa akin ang lahat, pati ang nararamdaman niya para sa akin. I'm still angry at him, at hindi ko pa siya pinapapatawad. I love him pero hindi ako marupok, he needs to ask for my forgiveness even if he already explained everything.

Papasok na sana ako sa kotse ko ng pinigilan niya ang pinto at binuhat niya ako. Nasa balikat niya ako habang nagulat pa sa nangyari.

"LET ME GO!" Sigaw ko. Hindi siya natinag ang nagpatuloy sa paglalakad papunta sa kanyang kotse. Why is it so easily for him to carry me like that?

Instead of carrying me bridal style, ganito talaga ang ginawa niya. If ever someone might see this, I bet this is really embarrasing. I am drunk, but I am still in my senses. I guess I am really good in controlling my emotions.

"Hindi ka sasama sa akin, you're very stubborn when you're drunk, Kaitlyn," Seryosong saad niya at pinaupo ako sa kanyang kotse, he fastened my seatbelt at umikot na para pumasok.

"I told you I can handle, Aiden. Ikaw naman ang matigas ang ulo, e," Sigaw ko sa kanya at inirapan siya.

"Do you think I would let you drive when you're drunk, Kaitlyn? No. Never."

Pinaandar niya ang sasakyan niya at pinatakbo ng mabilis. Tinignan ko ang kotse ko ng malagpasan namin ito.

"Ipapakuha ko iyan sa driver niyo, don't worry," Sabi niya na may halong inis.

Gabing-gabi na kaya na guguilty ako habang nakatingin kay Aiden. He seems very tired and sleepy. I never though that party would end up like this. I kinda felt bad about it. Sana hindi nalang ako pumunta.

"I-I'm sorry," Bulong ko habang nakatingin sa paa ko. "I never thought that this would happen."

Maliit ang boses ko. Huminga siya ng malalim bago magsalita.

"It's okay, just... Just don't do it again. I'm not trying to be possessive, Kaitlyn pero please understand that I don't want you to be in danger," Seryoso pa din ang boses niya pero may lambing ito. "What if something might happen to you while driving? Damn, I'll get crazy if something bad will happen to you."

Nangilid ang mga luha ko. Damn, I am getting emotional. But, of course I would be emotional, no one ever cared for me like this before. Kahit parents ko. Wala pa. Si Aiden pa.

"I-I'm really sorry," Naiiyak kong sabi habang pinupunasan ang luha ko.

Pinark niya sa gilid ng kalsada ang kotse niya at hinarap ako. Namumungay ang kanyang mata habang nakatingin sa akin. "Don't worry, It's fine. Don't cry."

Pinunasan niya ang luha ko at niyakap ako. "Stop crying, darling. I understand that you just want to have fun. I'm angry with myself for not being there for you, I'm not angry at you, darling."

Runaway Bride//COMPLETEDWhere stories live. Discover now