The Man OF My Dream Season 1 (COMPLETED)

CHAPTER 22: DID SHE FORGET ABOUT ME?

CLITON'S POV

Naiwan akong napapaisip sa lahat ng sinabi ni Samantha sakin.

Hindi ko alam kung paano ko iaabsorb ang mga sinabi niya sakin.

Masaya ako kasi naalala niya kung sino ako pero nakakalungkot at masakit isipin na kahit na lumipas ang iilang siglo pa, hindi niya ako kayang mahalin at suklian ang nararamdaman ko para sa kanya

( 2 years later)

BRIANNA'S POV

"Ano kumusta na ang lagay niya?" tanong ko Dale na ngayon ay halos wala sa sarili.

"Wala pang balita sa kanya. Ano bang nagawa ko bakit parang laging nasa piligro sya, at bakit parang ayaw sumang ayon samin ng tadhana?" at sa pagkakataong 'ay unti-unying pumatak ang mga luha sa mga mata niya.

Akala ko natapos na lahat, akala ko nagawan ko na ng paraan at akala ko paga ko na ang mamumuno at nasa pinkamataas na akong posisyon ay ligtas na sila.

Wala akong magawa habang yung kapatid ko ay nasa isang puting kama at pinipilit na lumaban.

Isang taon na ang nakalipas matapos mangyare ang hindi namin inaasahang mangyare, naging na ang lahat at hindi na gumagawa ng kung ano si Clinton na alam niyang ikakasakit at ikakapahamak ng dalawa. Naikwento na sakin ni Clinton lahat kung anong nangyare at sinabi ng kapatid ko sa kanya.

DALE'S POV

Hindi ko alam kung anong mararamdaman sa bawat araw na lumipas namakikita ang mahal ko na nakahiga at natutulog na sa loob ng halos dalawang taon na.

Parang tumigil ang lahat matapos siyang maaksidente at ma-comatose.

Yung katiting na pag asang pinanghahawakan namin na magigising pa sya ay unti-unti nang lumalabo.

"akala ko ba mag de-date pa tayo ?'' hindi ko maiwasang di mapaluha habang hawak-hawak ang kamay niya

" gising ka na mahal, Andaya mo naman ni hindi man lang umabot ng iilang buwan na maksama ka at makapagdate na talaga tayo na hindi na sa panaginip, sobrang namimiss na kita huwag mo akong iiwan ha?" nagulat ako sa mga sumunod na nangyare akala ko namamalik mata lag ako o nanaginip. Naramdamn ko ang pagpisil niya sa mga palad ko

Napatingin ako sa kanya na ngayon ay unti-unting iminumulat ang mg amata niya, dal idali akong tumayo at tumawag ng doctor.

"wag ka na muna magsalita o ano, okay? Papunta na ang mga doctor" halos mangingiyak ngiyak ako sa tuwa at hindi makpaniwala sa nangyare

Wala pa atang isang minuto sunod-sunod na nagsidatingan ang mga doctor at nurses na mag aasikaso sa kanya, may iilang test silang ginawa.

Dali-dali kong tinawagan si Brianna.

"gising na sya" yan ang unang mga salitang lumabas sa bibig ko ng sagutin na ni Brianna ang tawag ko.

Rinig na rinig ko ang tuwa na naramdaman nila. Makalpias ang iilang oras ay dumating na si Briaana kasama ang kapatid ko, si Clinton at ang lola ko.

''ANO KUMUSTA NA SI SAMANTHA? ASANA NG MGA DOCTOR? OKAY NA BA SYA? NAKAUSAP MO NA BA SYA?" sunod-sunod na tanong ni Brianna at halos mangiyak ngiyak na

" hindi ko pa alam, kasalukuyan pa syang chinecheck ng mga doctors at may ginagawa pa silang test" sagot ko.

"hindi ba sya nagsalita kanina o ano?" tanong sakin ni clinton

"hindi naman bro, hinawakan ko lang kanina ang mag kamay niya nang bigla kong maramdaman ang marahan na pagpisil niya sa mga kamay ko" tugon ko

Napahinto kaming lahat ng may doctor na papalapit sakin

"Good day, mr. Dale! I am DR. Hernandez, one of the personal doctors of Ms. Samantha. Tapos na naming nagawa ang mga iilang test sa kanya.

Sa ngayon nagpapahinga na muna sya, maaari niyo naman syang makausap pero my advice is don't force her to talk if she didn't want to or can't be able to talk, isa pa please iwasan muna natin na magtanong na kung ano bang mga nangyare bago siya na aksidente or anything na makakapagtrigger sa traumatic accident niya.

Maaaring makaramdam ang pasyente ng labis na sakit sa ulo" pagsasalaysay ni doc HErnandez

"maraming salamat doc!" sambit ni Brianna.

'' salamat naman sa Diyos at diniig niya ang mag panalangin natin" wika ni lola

Nang magising na si Samantha, ay pumunta na kaming lahat sa kwarto niya.

"sam? Okay ka lang ba? May kailangan ka ba? Naalala mo ba kami?" sunod-sunod na tanong ni Brianna

" Brianna, dahan-dahan lang diba sabi ng doctor wag daw muna natin syang tanungin ng kung ano na posibleng makapagtrigger sa kanya---"

" naalala kita , Bri" sabay turo niya kay brianna

"saka ikaw manang Esmeralda" turo naman niya kay lol ana ansa may kaliwang bahagi ng kama niya naka-upo

"at.... Ikaw" napatigil at tila nakakunot pa ng bahagya ang noo niya na nakatitig kay Clinton na nasa dulong bahagi ng kama nakaupo katabi ang kapatid ko

"naaalala mo ba kami" tanong ni Clinton

"ikaw si Clinton, hindi ba? Saka tiyak na naalala ko yang katabi mo si Jia yan sympre" tugon niya

"eh... ako?" tanong ko sa kanya dahilan para mabaling ang tingin niya sakin at biglang nagbago ang expression ng mukha niya.

Tinitigan niya ako na parang unang beses niya palang akong nakita.

Tinitigan nya lang ako and she didn't even say a word.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman sa nakikita kong expression sya mukha niya.

"naalala mo ba ako, love?" tanong ko sa kanya.

Kita ko kung paano nakatinginan ang lahat at binalot ng katahimikan ang buong kwarto.

"love? Bakit mo ako tinatawag na 'love'? magkakilala ba tayo" naguguluhan niyang tanong.

"huwag niyong sabihin na may asawa at mga anak na ako? Ilang taon ba akong nacomatose?

Kilala ko ba ang taong 'to?" tanong niya kila Jia

" hindi mo ba ako naalala?" tanong ko

At sa pangalawang pagkakataon ay tinapunan niya ako ng naguguluhang tanong.

"uhmm.. bro, labas muna tayo saglit" lumapit si Clinton at hinawakan niya ako s abraso, at lumabas kami.

I don't know what to feel anymore, naiintindihan ko na baka isa lang yun sa mga naging epekto sa kanya ng aksidente.

Pero bakit ganun? Bakit ako Lang ang di niya naalala?

May kinalaman ba ito sa ugnayan namin at naging nakaraan?

"naiintindihan ka naming, bro. pero sa ngayon hayaan na muna natin sya, baka epekto rin to ng aksidente niya." Tinapik ni clinto ang balikat ko

" bro, bakit kayo naalala niya? Saka bakit ikaw naaalala niya? Eh kung iisipin ako ang na niyang nakilala kesa sayo" magkahalo-halong emosyon na ang nararamdaman k osa pagkakataong 'to

" Iyan ang tanong na hindi ko o namin masasagot.

Pero magtiwala Lang tayo, besides hindi naman ata to permanente. Baka ngayon Lang 'to" sagot niya