ပန်းပန်ရင်နန်းဆန်တယ်

အပိုင်း၃

အတွေးသည် လူတစ်ယောက်​၏အချိန်ကိုဆွဲယူတက်သည်ဟု ထင်မြင်မိ​၏။အညိုတစ်ယောက် အတွေးကမ္ဘာထဲတွင် လည်ပက်နေခြင်းမှာ မြိုင်တို့ပြန်လာသည့်တိုင်အောင်ပင်။

"အညို အညိုကဒီလိုမှ ဘိုင်စကုတ်မင်းသားကြနေတာဘဲ"

မမြိုင်​၏မြှောက်ပင့်ပြောနေမှုကြောင့်အနည်းငယ်တော့ရှက်ပြုံးပြုံးမိသည်မှာ အမှန်ပင်။မမြိုင်ပြောလာသည့်စကားအားပြန်လည်၍ ပြောမနေဘဲ ကားရှေ့ခန်းထဲသို့ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

"မမြှောက်နေပါနဲ့ မမြိုင်ရယ်"

"အယ် မမြိုင်ကဘာကိုမြှောက်ရမှာတုန်းအညိုရဲ့"

"ခဏကလေ အညို့ကို ဘိုင်စကုတ်မင်းသားနဲ့တူတယ်လေးဘာလေးနဲ့"

"အဲ့ဒါအမှန်တရားကိုပြောပြတာလေ အမြိုင်တို့များဘယ်သူ့ကိုမှ မမြှောက်ပေါင်"

ဆက်လက်ငြင်းခုံနေလျှင်လည်း ဒီကိစ္စဟာအတန်ကြာရှည်နေမည်ဖြစ်သဖြင့် ထိုနေရာမှာဘဲရပ်လိုက်​၏။

လမ်းတွင် ဝယ်ခြမ်းစရာ၊အလုပ်ကိစ္စမရှိသည်မို့ မည်သူ့အိမ်၊မည်သည့်ဆိုင်ကိုမှမဝင်ဖြစ်ခဲ့ကြ။

အိမ်ထဲသို့ဝင်ဝင်ခြင်း ခြံထဲတွင် ကားတစ်စီးအားရပ်ထားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် အညိုမမြိုင်တို့အားကြည့်မိ​၏။

"မမြိုင် ဘယ်ကဧည့်သည်ရောက်နေတာတုန်း"

"ဟဲ့ ငါလည်းဘယ်သိမတုန်းမိခိုင်ရဲ့ နင်နဲ့ဒီမှာအတူရှိနေတာကို"

မမြိုင်ကစိတ်မရှည်စွာဖြင့် မခိုင်အားပြောလိုက်သည်။အိမ်ရောက်နေပြီဖြစ်သဖြင့် ကားပေါ်မှဆင်းကြ​၏။ထိုအထဲတွင်မခိုင်သည် အဆိုးဆုံးပင်ဖြစ်သည်။

"မမြိုင် ဝင်နင့်ပြီ"

"နင့်ဟာနင်ဝင်ချင်ဝင်မဝင်ချင်နေ"

မခိုင်နှင့် မမြိုင်သည်အမြဲလိုလို ရန်ဖြစ်နေတက်​၏။အညိုလဲ အိမ်ထဲဝင်ရန်ခြေလှမ်းပြင်မိသည်။

"အညို ခဏ"

မမြိုင်က ကားနောက်ဖုံးထဲမှပစ္စည်းထုပ်နေရာမှ စက္ကူအိတ်လေးတစ်လုံးအား အညို့အားပေးလာခဲ့​၏။