නිවාලන්න මා... (Taekook nonfic)

45 කොටස🤍✨

"ම්.....මොකද්ද අයියෙ කිව්වෙ?"

"මේ ඉන්නෙ මගෙ ගර්ල්ෆ්‍රෙන්ඩ්.....ඇත්තටම සොරි මේක කියන්න මෙච්චර පරක්කු උනාට.....නිදූ,මේ ඉන්නෙ ආශව,මගෙ බෙස්ට් ෆ්‍රෙන්ඩ්....මේ ඉන්නෙ නේත්‍ර....එතකොට මේ දිවාෂ....මම ඔයාට කියලා තියෙන්නෙ.....මේ ඉන්නෙ දෙනෙත්.එතකොට මෙයානම් මගෙ ට්වින්"

"හායි....."

"හායි නිදුකි!"

හැමෝම අන්දමන්ද වෙලා හිටිය වෙලාවක නිදුකි ලස්සන හිනාවක් දාන ගමන් හැමෝටම කතා කලත් කිසි කෙනෙක්ට උත්තර දෙන්න සිහියක් නොතිබෙද්දි පියවි සිහියෙ හිටිය එකම මනුස්සයා උනු තෙවින් නිදුකිට ආපිට උත්තර දුන්නා.නිදුකිව නිකමටවත් දැකලා නොතිබ්බ නිඩා හැමෝම නිදුකි නුවර නොවන කෙනෙක් කියලා මේ වෙද්දිනුත් අනුමාන කරලා තිබ්බා.කරකියාගන්නම දෙයක් නොවුණු ආශවත් කතා කරන්නම ඕනි නිසා නිදුකි දිහා බැලුවා.

"ඔයා කොහෙද?"

"ම්ම්ම්ම්......මම කොලබ....කොලඹ කිව්වට ඉතින් දිස්ත්‍රික්කෙ විතරයි.....හරියටම කිව්වොත් මම ඉන්නෙ රාජගිරියෙ"

නිදුකිගෙ කතා බහෙන්ම නිදුකි හරි ෆෝවර්ඩ් ගෑනු ලමයෙක් කියලා කට්ටියටම තේරුම් ගියත් නිදුකි ඉන්න පැත්ත ගැන ඇහුව ගමන් ආයෙ හැමෝම පුදුම උනා.මොකද සමාජෙ උසස් කියලා හදන් ඉන්න අමුතුම සම්මතවලට අනුව උසස් පැලැන්තියෙ මිනිස්සු සෑහෙන ප්‍රමාණයක් ජීවත් වෙන රාජගිරිය පැත්තෙ ඉන්න ගෑනු ලමයෙක් කියලා නොහිතෙන තරමට නිදුකි සංවර උනා.දණහිස ගාවට විතර දිගට තිබුනු පිම්බුනු දිග අත් තියෙන ගවුමකට සපත්තු දෙකක් දාලා හිටිය නිදුකිගෙන් නාගරික පෙනුමක් දකින්න ලැබුණත් ඊට එහා ගිය මොකක්ම හරි සංවරකමකුත් හැමෝටම පේන්න තිබුණා.ඒත් කිසිම කෙනෙක් හිටියෙ නිදුකිගෙ මේ රූපෙ රස විදින්න පුළුවන් මට්ටමක නෙවෙයි.

ආශව ලගින් ඉදගෙන හිටිය දෙනෙත්ගෙ එක අතක් ආශවගෙ එක අතක් තද කරලා අල්ලගෙන තිබ්බා.හයිය හත්තිය තියෙන ආශවගෙ අතටත් දැනෙන තරමටම දෙනෙත් ආශවගෙ අතේ මැණික් කටුව ලග හයියෙන් මිරිකගෙන හිටියා.කාටවත් නොපෙනෙන විදියට ආශව දෙනෙත් අල්ලගෙන හිටිය අතේ අත්ලෙන්ම දෙනෙත්ගෙ කකුලට හෙමින් තට්ටු කරන්න ගත්තෙ,දෙනෙත් නොකිව්වට ඒ හිතේ දෙවින් වෙනුවෙන් මොකක්ම හරි හැගීමක් තිබ්බා කියලා ආශවට තේරිලා තිබුණු නිසා.බිමටම ඇස් දෙක හරවගෙන හිටිය දෙනෙත් තමන්ගෙ ඇස් වලින් එලියට පයින්න හදන කදුළු එලියට වැටෙන්න නොදී තද කරගෙන හිටියෙ මෙතන අඩලා ප්‍රශ්නයක් දාගන්න ඕනි නැති නිසා.