නිවාලන්න මා... (Taekook nonfic)

58 කොටස🤍✨

"දිවාෂ පුතා.... හවුස් එකේ වැඩ ටික හරිනෙ?"

"නේත්‍ර පුතා.... කෑම ටිකට ඕඩර් එක දුන්නනෙ? ටයිම් එකටම ඒ ටික ලැබෙයි නේද අපිට?"

"නිමේත් පුතා....හෙට රිලේ ඉවෙන්ට් ටිකට ඉන්න කට්ටිය ලෑස්තියි නේද?"

"කාර්තික් පුතා.....කෝ මේ ලමයා?"

"දිවාෂ පුතා!"

"නේත්‍ර පුතා!"

"නිමේත් පුතා!"

"කාර්තික් පුතා!"

"දිවාෂ අයියෙ!"

"නේත්‍ර අයියෙ!"

"නිමේත් අයියෙ!"

"කාර්තික් අණ්ණා!"

"දිවාෂ මල්ලි!"

"නේත්‍ර මල්ලි!"

"නිමේත් මල්ලි!"

"කාර්තික් මල්ලි!"

"දිවාෂ!"

"නේත්‍ර!"

"නිමේත්!"

"කාර්තික්!"

"ආආආආආආආආආආ නවත්තපල්ලාආආආආආආආ!!!! මට ස්ට්‍රෙස් යකෝඕඕඕඕඕඕඕඕ!!!!"

මම බැරිම තැන කන් දෙකත් වහන් පිට්ටනිය මැද්දෙ සිහි නැතුව ඇදගෙන වැටුනෙ ඒ ලගම දෙවින් පණ ඉදන් හිටිය නිසා.දෙවින් පණගෙ ඔඩොක්ක උඩට සිහි නැතුව ඇදගෙන වැටුණු මම ඇහැක්වත් අරින්නැතුව ඇත්තටම සිහි නැති උනා වගේ රගපාන්න ගත්තෙ ටික වෙලාවකට හරි මේ කන්කරච්චල් වලින් බේරෙන්න හිතාගෙන.

"දිවාෂ අයියට කලන්තෙ දාලද?"

"දෙවින් අයියෙ.....අනේ ඇත්තටම කලන්තෙ දාලද කියලා හොලෝලා බලන්නකො ටිකක්"

පරට්ට පොඩි පගයා! යකෝ මිනිහෙක් මැරිලා වැටුනත් මූ හොලවලා බලන්න කියයි පණ තියෙනවද කියලා හොයාගන්න.සක්කිලියගෙ කටට ගොම් බෙට්ටක් ඔබන්න හිතුනත් දැන් ඒකට නැගිට්ටොත් ආයෙමත් වැඩ කියාගෙන ගුරුවරුයි ,අයියලයි ,මල්ලිලයි ,අපේ වයසෙ උනුයි පස්සෙන් එන නිසා මම සිහි නැති විදියටම හිටියා.දෙවින් පණත් මාව ඔඩොක්කෙ තියං ඌ කර කර හිටිය වැඩේ කරගෙන යද්දි විනාඩි ගාණකට පස්සෙ මට තේරුණා මොකෙක් හරි මාව උස්සලා ඉන්දවගෙන ඇගකට හේත්තු කරවගන්නවා.