ඇහි පිල්ලම් යට (TaeKook)

04.

අද ජයන්තයා ගෙන් කෝල් එකක් ආවෙ නැති නිසා උදේට හොදට කාලා නිදහසෙ මම හන්දියට ගියා හයර් දෙක තුනක් වත් කරගන්න..හයර් තුනක් විතර වැදුනයි පස්සෙ මම දවල් ටත් කාලා මේ යන්නෙ ජයන්තයාගෙ බංගලාවට. ඒකා වට්ටපුවා දීලා එන්න. මතකවත් නැද්ද කොහෙද. නැත්තම් හැරෙන තැපෑලට කෝල් කරනවනෙ..

"තමුන් මේ දැන්ම මගේ ප්‍රිස්කිප්ශන් එක අරන් බංගලාවට එන්න ඕන!" ගාලා..

මූට ජයන්ත ජයන්ත ගාලා හිතින් හිතලා හිතලා කවදහරි දවසක ඇත්තටම කටින් කියවුන දවසට තමයි මට අම්මටසිරි වෙන්නෙ..

කොහොමහරි දෛවයේ සරදමින්ද මන්දා මම අරලිය උයන ලේන් එකෙන් හරෝලා අර බංගසාල පොල් වත්ත දිගේ ඇවිත් ගේට්ටුව ගාවින් නතර කරනවත් එක්කම මගේ ජංගම දුරකථනයට කෝල් එකක් ආවා..

MG Jayantha calling ...

ඇත්තටම මාව ගැස්සිලා ගියා. ඒ එක්කම මම ෆෝන් එක අතේ තියාගන වටපිට බලන්න ගත්තේ මේකා කොහෙහරි ඉදගන මා දිහා බලන් ඉන්නවා වත්දෝ කියල හිතුන නිසා. කොහොම හරි ආපදාවක් නෑ කියල තේරුන නිසා මම කෝල් එක ආන්සර් කලා..

"හෙ-"

"හරියටම තව පැය බාගෙකින් බංගලාවට එන්න"

"හරි පොඩි ම්-"

Beep beep beep

මම ෆෝන් එකට මැද ඇගිල්ල පෙන්නුවා. ඇයි යකෝ මූට අපිත් පොඩ්ඩක් වචනයක් හරි කතා කරලා ඉවර කරනකල් ඉන්න බැරි. ගොබ්බ හිපාටුවා! බලහන්කෝ දැන් මම ඉන්නෙත් තොගෙ බංගලාව ගාව තමයි කියල කියන්නත් බැරි වුනානෙ.. හිටපංකෝ කියන්නෑ මං ඇවිත් ඉන්නෙ කියල!

මම ශීට් එකට හේත්තුවක් දාගන ඇස් පියාගන ඕන්නම් විනාඩියක් යන්නැති කරාස් ගාලා සද්දයක් ඇහුන නිසා මම ඇස් දෙක ඇරලා බැලුවා..

අර ගොරකා යකා වගේ ඉන්න සිකුරුටියා ඇස් දෙක විතරක් දාලා බලන් ඉන්නවා. දැක්කාම බයත් හිතෙනව මූවනම්

"පොඩි මහත්තයට කිව්වෙ නැද්ද ආව කියල?"

ගහගන්න වගේ කතා කරන්නෙ. මේ බංගලාවෙ උන්ගෙ හැටියක්ද කොහෙද. මූලම හැදිලා ඉන්නෙ වැඩට ඉන්න එකා ඉදන්. විමලා නැන්දා උදේ ඇවිත් හවස ගෙදර යන නිසා එයානම් තාම සනීපෙන් ඉන්නවා..