CHAPTER 20

0 0 0
                                    

STOMACHACHE

MARIA DANA'S POV

"I heard you're in trouble at school?" Biglang tanong ni dad.

Napakunot noo ako. How did he know? Is there Someone told him?

"Dana?" Tawag ulit nito.

"Wala lang yun dad. Anyways, how did you know?" Tanong ko.

"Mr. Meñez called me to inform that you hurt their child. What happened? Why did you do that?" Dad ask. Si mom ay tahimik lang at nakikinig. I know she knows it already. Kapag tahimik siya, alam na niya at hinahayaan lang na si dad kumausap sa akin.

Napababa ako ng tingin sa aking Plato.

"Maria Dana. I'm asking you!" Pigil na sabi ni dad.

Napatingin ako kay mom ng hawakan nito ang kamay ko at tumango na ani mo'y sinasabing sagutin ko ang tanong ni dad.

Napahinga muna ako ng malalim bago tinaas ang tingin kay dad.

"Dad. I know it's not right. But, she's the one who started it. Wala naman po akong ginagawa sa kaniya. Papasok na po sana ako ng room kanina nang lumapit siya sa akin at kung ano-ano ang pinagsasabi. She even pointed me out that I'm the reason why her boyfriend has been hurt. I'm sorry for acting like a childish kid." I really feel guilty for what I did. I think it's because I can't handle it. That's why I did something.

I wiped the tears that fallen out in my eyes. Pinagtanggol ko lang naman ang sarili ko. But, it turns out that I'm the one who's at fault since someone is hurt. I won't let anyone to hurt or even bully me. I don't want to be weak. I want to be strong and handle myself on my own.

"Tama na muna yan. Mamaya na natin pag-usapan. You know what, lumabas tayo para makapagbonding naman at makapagpahinga. Huwag na natin munang isipin ang problema, okay? Let's just eat. Anak kain ka na. Don't worry about your dad. Ako ang bahala." Bulong ni mom sa akin at hinimas ang likod at nginitian ako.

I just smiled a bit at her. I continue my food and didn't think about too much.

When we arrived at home, I immediately go upstairs at my bedroom. Before I could close the door, someone block the door. At pagtingin ko ay si dad iyon. Napaiwas ako ng tingin at hinahanap si mom sa likuran niya pero wala. Kapag ganito, pangangaralan talaga ako ni dad.

Napababa ako ng tingin ng magsalita siya.

"Can we talk?" He ask.

I slightly nod and move to the side to give him a way to go inside my room.

Naupo siya sa gilid ng kama ko at bumuntong hininga bago nagsalita.

"Dana. You know that I don't like that you're getting in trouble, especially at school. You're being a role model to your schoolmates and you just did something? Anak. Hindi ka namin pinalaki ng ganyan. Sana hinayaan mo na lang siya or maybe you just told me what she did to you. Oo, tinuruan ka naming huwag maging mahina na dapat maging matapang ka. Pero, hindi ka namin tinuruan na manakit ng kapwa mo. Kahit ano ang ginawa niya. You shouldn't hurt someone. Let's just say, that she's too much. Instead of hurting her, you can talk to her and just tell her what you feel about her. Kung ano ang gusto mong mangyari para maging payapa na kayo."

Nakatayo lang ako sa harap niya at nakayuko. I admit na may kasalanan rin ako dahil sa ginawang pagsampal ko kay Krisha. Pero, can't he just listen to my reasons?

"Dad. I'm really sorry. I didn't meant to do that. I know that someone like her shouldn't give an attention. I'm sorry if I didn't control myself to not hurt her. Kung alam mo lang dad ang pinaggagawa niya sa kapwa students namin. Ang iba hindi makapalag sa kaniya dahil natatakot na makalaban siya. Dahil hindi nila kayang sagutin si Krisha." Pagpapaliwanag ko at nakatingin lang si dad sa akin.

My Feelings For You (Loving Him Series #1)Where stories live. Discover now