1000th Paper Crane (COMPLETED)

03

"Hindi ka makakauwi?" Malumanay kong tanong habang nakatingin sa orasan. It's already 1:49 AM here, 12:49 na doon. Kanina pa ako naghihintay, naghanda pa naman ako ng pagkain para sa pag-uwi ni Thyro.

"M-may kliyente akong aasikasuhin." Sagot niya mula sa kabilang linya.

Mapait akong ngumiti at tinakpan ang lumamig nang pagkain sa mesa. "S-sige na."  I tried to sound jolly. " Don't stay up late. Mag-aalas dos na diyan." 

Hindi ko naman dinibdib na hindi siya nakauwi, kaso ito kasi ang unang beses na hindi siya tumupad sa mga sinabi niya.

Pinagulong ko ang gulong ng wheelchair at nagtungo sa loob ng kwarto. I don't know where this heavy heart came from, but I'm sure, I am upset. Hindi ko alam kung bakit.

Without proper sleep, I still manage to wake up early. Ininit ko ang mga pagkain kagabi para sa agahan.

From: Thyro

Sorry, hindi ko alam kung kailan ako makakauwi.

From: Thyro

Huwag kang mag-alala, may pupunta naman diyan.

From: Thyro

He knows a lot, no worries. He is a registered nurse.

That was his messages. Napangiti lang ako roon at hindi na nag- abalang mag- reply.

He's that busy huh?

Nagpatuloy ako sa pagkain, ang natira ipinasok ko ulit sa food containers bago ilagay sa ref.

After eating, I literally don't know what to do. I spaced out thinking, this is way better isn't it? I wished he should be building his life, and it's already what he's doing.

Wala akong karapatang mag- inarte dahil ginagawa parin naman niya ang pinangako niya sa akin. Even if he is distant, he always make way.

Napagdiskitahan kong maglinis dahil nahagip ng mata ko ang feather duster na nasa rack. Thyro used to clean the figurines in the living room twice a week, and in our case, maglilimang araw ng walang linis ang mga iyon. Though it's not that dusty, wala lang talaga akong magawa.

Nasa pang-huling estante na ako nang maalala ang ganap kahapon. I am busy painting him, the usual plot, he disappeard in just a blink.

Kung magkakilala naman pala sila ni Thyro, bakit hindi siya bumisita dito sa bahay? O kahit noong narito pa si Thyro o si Ayane?

The cloud of thoughts vanished when our doorbell rang.

Maybe the one Thyro mentioned... My lips automatically stretched for a smile, I opened the door as I reach, pero mas malawak ang ngiti ng bumungad sa akin.

"Hi Malia, Ako yung magbabantay muna sayo." He stretched his hand for a shake.

My eyes roamed all over his body down to his hand. "H-hi."  Is this real?!

Nanginginig ang kamay ko habang kinakamayan siya. I immediately withdraw, na para bang napapaso ako. Raini- freaking- Raini is in front of me!

I consciously smiled and let him in. Mayroon siyang dala na naka- paper bag. Nanatili akong nakasunod dahil hindi ko alam kung ako ang gagawin. Pati salita tumakas na rin sa bibig ko!