1000th Paper Crane (COMPLETED)

20

"Huwag ka ng um- absent sa makalawa, ano ba! Akala ko ba tatlong araw lang ang bakasyon mo?" Nagsisimula na naman akong mairita.

Kanina pa kasi kami nagpipilitan dito sa sala kung sasama ba siya sa anniversary kung saan ako inimbitahan ni Manang Coring.

"Gabi yon, gabi din ang byahe mo, paano ka makakarating sa Manila sa tamang oras kung sasama ka pa? Ayokong um- absent ka."

He hummed. "You have a point, but I'd still gain points kahit hindi pumasok ng Martes, how is that?" He boasted.

"Papasok ka sa Martes o hindi ka na makakabalik dito? How is that?" Naghahamong saad ko. 'Go on Oleastro, it's your choice...'

He sighed in defeat and attended to me. "Fine. Pero ihahatid ko kayo bago ako umalis." He said on finality.

Hindi na ako umangal. Atleast, he can rest pagdating niya roon.

He silently sat beside me. Ang kamay niya ay nagtungo sa aking ulo at sinandal iyon sa balikat niya. "Ang sakit ng ulo ko..." reklamo niya.

"Hmmm, hangover soup?"

"Yes please."

"Gumawa ka mag- isa mo, iinom inom ka pa kasi." I mocked. Nakapag tsaa na siya kanina pero hindi naman non' natanggal ng hangover niya.

"It is your fault." He fired back. "Malay ko ba na ganoon ang tama ng gin? Hell! Nangangalawang na yata ako sa pag inom!"

How did it became my fault? I heartily laughed at him. "Natalo pa yata kita noong nag iinom pa ako." Nakakailang bote rin ako noon eh.

"Excuse me, it is just a ladies drink, tubig lang yon." He tsked.

I smirked. Tubig lang daw pero kung makapigil, todo sabi ng pagsusunog ng baga.  "Layas, ako na gagawa—"

"Nah— ako na."

"Ako na, umupo ka nalang dito." Pigil ko.

Ginulo niya ang buhok ko. "You're getting stubborn."

I am not. He is. Napatili ako nang bigla niya kong buhatin. I slapped his back, napupunta na yata ang lahat ng dugo ko sa ulo! "Thyro!"

"Here you go." He laughed and deposited me in the counter. Sinuotan niya ako ng apron, ganoon din siya... Akala mo naman kaya ko ring tumayo para makihalo, hindi naman!

First thing, he made a tea for us. Then proceeded doing the hangover soup. Specialty niya iyon, dahil siya naman ang gumagawa lahat ng mga pinapainom sa akin kapag nagigising ako ng masakit ang ulo dati.

"We should be picking a dress for you by now..." Aniya habang nakatalikod sa akin.

Dapat ba enggrande? "Okay lang naman siguro na simple diba?" Not to criticize myself, but I can't even stand up. Isa pa, it is for cancer patients. "Simplicity is the best policy you know..." I chuckled.

Humarap siya sa akin tsaka ngumiwi. "Malia... Iba na yata ang tama ko. Bakit ganyan ka?"

"Ganito na talaga ako." I tsked. "And please, tumigil ka na kakatama mo, tatamaan ka sakin."