06

3 2 1
                                    

Normal na dumaan ang mga sumunod na araw. Wala na siyang sinabi tungkol sa pagdala ko sa kanya para manood ng sunset kaya hinayaan ko na.



Mas okay na siguro na hindi ko pinapakialaman ang mga nararamdaman niya. His actions is contradicting his words and expressions.




Minsan pumapasok sa isip kong malungkot siya, minsan naman hindi, kasi ang tawa at mga ngiti niya totoong totoo.




"Magandang umaga!" Bati niya nang maabutan ko siyang naka- apron at nagbabati ng itlog.




I greeted him back and settled my eyes on the table. I stayed up last night cause I painted him again while painting his 'first ever paint'.




I was about to yawn when Ayane's jolly face sprung in front. She's also in her apron. "A-ayane!"




"Goodmorning ate." She giggled and reached the spatula. "Nakita kita sa tapat ng pinto mo kanina, kumuha ako ng apron sa stock room, dumiretso ka agad dito, hindi mo man lang ako nakita." Nakangusong aniya.





Ang gulat ko isahang nawala nang makita ang abot tenga niyang ngiti. 'How cute!'. "Pasensya na." I greeted him good morning properly. "Hindi ka nagpasabi na darating ka sana—"






"Kuya Thyro forbid me to come here, sabi niya may magbabantay naman daw sayo, nung isang araw pa sana ako darating, for sure nasabi niya sayo' last minute ako pinipigilan, sayang naman ang paghahanda ko." Pagpapatuloy niya habang inaalalayan si Raini na nakikinig lang sa pag- uusap namin.





Why would Thyro do that?



I mean, yes, he already said that Ayane would come but why—






"Ate, may pasalubong pala ako." She said in full energy. I saw her wiggled her brows, so I knew that this 'pasalubong' she's telling is chika of course!






Napangiwi ako at inaya siya sa kwarto. Away from Raini... This little! At my back, I even heard her bidding goodbye kahit sa loob lang naman kami pupunta!





Natatawa akong napailing. Ayane and her craziness...





I thought she'll came right after me, pero inabot pa ako ng ilang minuto sa paghihintay. She is already grinning right after she step inside my room.





My eyes settled on the thing on her hand. "Ano yan?" Turo ko sa hawak niya.






"Remember the thing you want me to get with someone you mentioned in the Philippines? He send it to me last saturday kaya hindi ako natuloy dito kahit pa gustong- gusto ko na talagang pumunta dito, sheesh Ate! Si Kuya Raini!"






Tinakpan ko ang parehong tainga nang matinis siyang tumili. "Aya! Tone down your voice  please." I begged, not because it's irritating my ear, but because Raini might hear it! "Baka mailang sayo yon." I chuckled. Knowing Raini, hindi naman nagsasabi kapag may hindi gusto.





He just walk out.






"Oops, my bad." She giggled. Pinaypayan niya ang sarili gamit ang kahon na nasa kamay niya. "Kuya Raini, freaking heck! Is cooking, cleaning and looking for you! Gosh! Can I just pray to be in your situation—"






"Hey! Tumigil ka. That's not a good joke." I cut her off.





Napanguso siya ngunit sunod- sunod din ang pagtango na ginawa. "I did not open this yet, but the one who delivered this said that I'll be receiving a note after a two months... I'm curious bakit hindi nalang isinabay?" Nagtataka niyang tanong.





1000th Paper Crane (COMPLETED)Where stories live. Discover now