THE POSSESSIVE MAN

CHAPTER 6

Confrontation

Sa harap ko yung tao sobrang minahal at pinagkatiwalaan ko na hindi ako sasaktan pero sya pala yung unang mananakit sakin. Seeing him infront of me looking at me na akala mo mahal na mahal nya ako.

"Babe, let me explain. Everything that you see is not the truth. I can explain it, just let me." nagmamakaawa nyang sabi.

" Yung nakapatong ka sakanya at parehas kayong hubad habang malakas na umuongol hindi yun totoo? Ginagawa mo ba akong tanga?" bakas sa tono ko ang galit at pangdidiri.

" Your sis-sister tex-texted me that you want me to go to your house. Nong nandon na ako, i asked her where you. She told me that you go somewhere at sabi nya sabi mo daw hintayin kita so i waited. She give me a glass of water then the rest is history." i see sincerity in his eyes but the fact na may nangyare sakanila ng kapatid nya ay hindi nya matanggap. All of people bakit si nathalie pa na alam naman nya na kinamumuhian nya.

" kung gusto kita makita, i will text you. And you know na hindi kami magkasundo ng kapatid ko so why would i asked her to text you?" Nabobo kana ba

" Tingin ko naman nagsasabi sya ng totoo kasi wala namang rason para mag sinungaling sya." Tanga

" You know that she likes you, right?"

" i don't and if she is, i don't care. Ikaw lang ang mahal ko."

"bullshit, if love me hindi mo gagawin yun." umiiyak na sabi ko.

" i don't know what i'm doing." Umiiyak na sabi nya. " you know that i won't do that kong walang pinainom ang kapatid mo sakin."

"Cheater won't admit his fault. They would blame alchohol, etc. You explain yourself na so you better get out. I don't want to see you. It's makes me puke." Nakita ko sa mga mata nya ang sakit ng mga sinasabi ko.

Sa bawat hakbang nya palapit sakin ay umaatras ako. Hindi ko sya kayang hawakan o tinignan manlang sa malapitan.

" Don't. Stay where you are. Wag mo akong lalapitan."

"2years tinapon mo lang yun dahil lang hindi ko sayo mabigay yung bagay na iniingatan ko para pagdating ng araw na ikakasal tayo yun yung magiging regalo ko. Dahil lang hindi ko mabigay kaya hinanap mo sa iba at sa kapatid ko pa talaga?" Sigaw ko sakanya.

Tuloy na tuloy na tumutulo ang mga luha ko kahit anong pigil ko sa pagpatak nila. Sobra akong nasasaktan na parang pinupunit yung puso ko sa sobrang sakit. Parang hindi na ako makahinga sa sobrang sikip ng dibdib ko.

" Please babe, ayosin natin to." umiiyak nyang sabi

Hahawakan nya sana ako pero tinatabig ko lang ang mga kamay nya.

" Wag mo akong hahawakan. Nandidiri ako sayo." Patuloy lang ako sa pag atras palayo sakanya.
" Mag hiwalay na tayo. hindi kitang kayang tignan sa mata na hindi nandidiri." i saw in his eyes the shock at takot sa sinabi ko.

"No babe. We can fix it." Nakalapit na sya sakin at niyakap ako ng sobrang higpit.

" Let me go. I said let me go." kahit anong pagpupumiglas ko sa yakap nya hindi ako makawala sa sobrang higpit.

sa sobrang pagod sa pag iyak napaupo nalang ako sa sahig ganon din sya. Parehas na kaming umiiyak. Para kaming mga batang umiiyak ng malakas.

" Ang sakit, eric. Sobra sakit to point na parang napupunit bawat piraso ng puso ko. Nahihirapan na akong huminga dahil sa sobrang sakit." sinisigaw ko kanya yun habang patuloy sa pag iyak.

" we can fix it. Maayos to babe. Just give one more chance." umiiyak na sabi nya habang nakayakap pa din sakin.

pinaghahamapas kona sya para lang bitawan ako pero ayaw nya talagang bumitaw.

" Tama na. Hindi na natin maaayos to kasi nasira na eh. Ayos lang sana kong maliit na dalhilan lang pero hindi eh. Sa tuwing naalala ko yung nakita ko hindi ko mapigilang mandiri sayo."

"Mahal na mahal kita pero hindi ko kayang magpanggap na kaya kitang patawarin sa ginawa mo. Alam mo kong gaano kita mahal eh. Bakit, Bakit?" Sumisigaw na ako sa sobrang bigat ng nararamdaman ko.

Patuloy nya lang akong hinakap, iniinda ang mga hampas at sampal ko sakanya.

"BITAWAN MONA AKO. TAPOS NA TAYO."

"No babe. Ayaw ko." umiiling nyang sabi habang tuloy tuloy din ang pagpatak ng luha sa mga mata nya.

" if we continue you this parehas lang tayong mahihirapan kaya please, let me go. I don't deserve this pain."

Naging mabait naman ako pero bakit sakit ang naging kapalit ng lahat ng to? Hindi ko deserve maging masaya?

" i don't want to let you go. Just let me fix it for us." hinawakan nya ako sa balikan at tinignan sa mata

" Fixing this will continue hurting us. Maalala ko lang yung nangyare at hindi na tayo babalik sa dating tayo. Everything change ng ginawa mo yun."

" we can fix it. I promise gagawin ko ang lahat mapatawad mo lang ako. We don't need to break up."

" Your not call." Hinarap ko sya ng walang kahit anong emosyong nakikita sa mata kahit basa parin sa luha dahil sa tuloy tuloy na pag iyak.

" i can be better." Yinakap nya ako ulit ng sobrang higpit pero kumalas ako.

Alam kong nanghihina na sya kaya madali lang ako nakalayo sakanya. Tumayo ako tinignan syang nakasalampak sa sahig.

" Umalis kana dito. Tapos na tayo." Tinakuran ko na sya at naglakad paakyat pero nahinto ako sa paghakbang ng yakapin nya ako sa likod.

"Please babe, wag ganito. Gagawin ko lahat ng sasabihin mo pero wag to. Ang sakit eh. "

Kong ibang pagkakataon baka lumambot na ako sa yakap nya pero hindi kasi ramdam ko pa din yung sakit na pinaramdam nya.

Tinanggal ko pagkakayakap nya sakin sa likod at hinarap sya.

" Hindi na natin maayos to kasi sirang sira na ang tiwala ko sayo."

I left him there and go to the guest room to cry and cry. If loving hurt like this bakit marami pa ding gustong magmahal? I don't get it.

Natigil lang ako sa pag-iyak ng may pumasok sa kwarto.

" Do you mind me if i seat here?"

"Umalis na sya sinabi nyang bantayan kita at alagaan"

walang salita salitang yinakap ko sya at balikat nya umiyak ng umiyak.

" Ang sakit. Sobra akong nasasaktan."

"Shhh, Parte yan ng pagmamahal. Pain and happiness. Feel the pain hanggang kusa nalang maglaho yung sakit at mapalitan ng pagka manhid." Hinagod nya ang likod ko.

"Klare, you know how much i love him to point na i could marry him kahit bata palang kami."

I'm still 17, grade 12 student taking ABM. Nakikita kona yung future na kasama sya eh.

" One day, someone will walk into your life and make you see why it never worked out with anyone else."

" It's okay to cry when there's too much on your mind. The clounds rain to when the things get heavy. Matulog ka mona, you need to rest."

Sa sobrang pagod ko sa pag iyak hindi namalayan na nakatulog na pala ako. God, I'm not okay, I'm not myself. I'm drained . Please calm my mind, heal my heart and take my worries away.