THE POSSESSIVE MAN

CHAPTER 9

Dahil hindi ako makatulog bumangon nalang ako at kinuha yung gitara ko sa likod ng pinto.

I start playing the song BABE by Taylor swift.

" What about your promises, promises?

What about your promises, promises, promises? No

What a shame
Didn't want to be the one that got away, yeah
Big mistake, you broke the sweetest promise
That you never should have made" I start singing habang nakapikit ang mga mata.

Ramdam na ramdam ko yung lyrics ng kanta. Parehas kaming nangarap at nangako sa isa't isa na until the end kami parin pero everything change.

" I'm here on the kitchen floor
You call, but I won't hear it
You said no one else, how could you do this, babe?

You really blew this, babe
We ain't getting through this one, babe
This is the last time I'll ever call you, babe
This is the last time I'll ever call you, babe"

Saan ba ako nagkamali?

" What a waste
Taking down the pictures and the plans we made, yeah
And it's strange how your face doesn't look so innocent
Your secret has its consequence and that's on you, babe

I break down every time you call
We're a wreck, you're the wrecking ball
We said no one else, how could you do this, babe?" Bawat pag bigkas ko ng mga lyrics ay unti unting pumapatak ang mga luha ko.

Nalalasahan ko na yung pait. Lahat ng pangako at pangarap natin nasira lahat sa isang iglap. How could i move kong buong buhay ko sayo umikot?

" You really blew this, babe
We ain't getting through this one, babe
This is the last time I'll ever call you, babe
This is the last time I'll ever call you

Since you admitted it (oh-oh), I keep picturing (oh-oh)
Her lips on your neck (oh-oh), I can't unsee it (oh-oh)
I hate that because of you, I can't love you, babe" I still continue singing kahit umiiyak na ako

Sa pagkanta ko lang nalalabas ng sakit. Gusto kong maramdaman lahat, hanggang masabi kong kaya kona. Kakayanin kong wala sya. Natapos kona yung kanta ng umiiyak. Pinagtagpo pero hindi tinadhana. Pero bakit pa pinagtagpo kung hindi rin naman pala kami hanggang huli? Ang hirap kasing mag simula sa umpisa kong nasanay kana sa isang tao.

Sa dami kong iniisip hindi kona namalayan nakatulog ako at nagising nalang sa liwanag na pumapasok sa kwarto ko.

" Angel baby, Wake up. May pasok ka pa." it was mom

Sa sobrang pag iyak ko kagabi nahihirapan akong idilat yung mga mata ko. Mugtong mugto siguro sa maghapon na pag iyak.

"Hindi ako papasok, mom." Inayos ko yung kumot ko at tinabunan ang ulo para bumalik sa pag tulog.

" Why?" naramdaman kong may umupo sa kama ko kasi umalog ito.

"Masama po ang pakiramdam ko, gusto ko lang pong magpahinga buong maghapon."

"Okay, padadalhan nalang kita ng pagkain at gamot kay stella." stella is my yaya since birth

" Hindi po ako nagugutom."

" Pero hindi ka kumain kagabi. Nag-aalala na kami ng daddy mo sayo. Ano ba talagang nangyare sainyo ng ate mo?"

Wala akong lakas para magkwento. Pagod na pagod ako sa lahat ng bagay na nangyayare.

" I'm tired,mom. Please, not now. Let me rest for a while."

"Okay, baby." Lumapit sya sakin at hinalikan ang noo ko.

Pag-alis ni mommy sa kwarto bumangon na ako at naghilamos.

Buong maghapon akong nasa loob ng kwarto ko. Alam kong nag-aalala na ang parents ko pero wala talaga akong ganang kumilos, gusto ko lang matulog. Naka ilang beses na din na balik si mommy sa kwarto ko para alamin kong okay lang ba ako.