"පම්ස්ස පාර පන්නනෙපා ආආආඅ
මගෙ සුදු අම්මේඒඒඒඒඒඒඒඒඒ මට බඩගිනි නෑනෙ....."
"හා හා කැරකිලා"
"පම්ස්ස පාර පන්නන්නෙපා ආආආ
මගෙ සුදු අම්මේ මට බඩගිනි නෑනේඒඒඒඒඑ"
"යුගාන් නවත්තපං"
"බිල්ලෝ නෑ....හූ හූ.....හොල්මන් නෑ හා හා
ඇයි මගෙ අම්මේ මේ බොරු කතාආආආආඅ
ඇයි මගෙ අම්මේ මේ බොරු කතාආආආආආ"
"කැරකිලා ඇඹරිලා දිවාස මල්ලි....ආ දෙකට නැවිලා"
"පම්ස්ස පාර පන්නනෙපාආආආආආආ......."
"කෑ ගහන්න එපා යුගාන්...මගෙ කන කීං කීං ගානවා"
"සිගිති! ඔය නටන එක නවත්තලා මෙහෙ එන්නයි කිව්වෙ.....මේ ටික මේසෙට අරින්න උදව් කරන්න"
"මම එන්නම් නැන්දෙ"
"නේත්‍ර පුතා ඉන්න.....අපේ එකෙක් ඉන්නවනෙ.ඌ ලව්වා මෙව්වා කරවන්නෝනි.නැත්තං හැදෙන්නෑ ඒකා"
ජානකීගෙ කෑ ගැහිල්ල දරන්නම බැරි වුණු දිවාෂ අන්තිමට නටන එක පැත්තක දාලා කුස්සියට ඇවිල්ලා අම්මා දුන්නු බිස්කට්,කේක්,කෙසෙල්,දොදොල් පීරිසි ටික මේසෙ උඩින් තියන්න උදව් කලා.යාලුවො ලගට ඇවිත් කට්ටියවම මේසෙන් ඉන්දෙව්ව දිවාෂත් කට්ටිය එක්කම කන්න ගනිද්දි ජානකී නෝනගෙ ඇස් දෙක නතර වෙලා තිබ්බෙ නේත්‍රයි ආශවයි ලග.අනික් ලමයි ටික ඉදගත්තු ගමන් කන්න ගත්තත් නේත්‍ර පීරිසියක් අරන් ආශවට කෑම ටික පිලිවෙලකට බෙදලා දුන්නට පස්සෙ තමන්ට බෙදන් ඉදගත්තු හැටි ජානකී නෝනා දැක්කා.ඒ දේ එක්ක එතනින් එහාට කිසිම දෙයක් නොහිතපු ජානකී නෝනා කුස්සියට ගියේ තේ හදාගෙන එන්න හිතාගෙන.ඒ හැමදේම එක්ක නේත්‍රගෙ පින්වන්ත මූණ මතක් වෙද්දි ජානකී නෝනගෙ මූණෙ ලා හිනාවකුත් ඇදිලා තිබ්බා.
කට්ටියම කතා කර කර කෑම කද්දි දිවාෂ හිටියෙ කකුල් දෙකත් උඩට අරං එක අතක කෙහෙල් ගෙඩියකුයි අනික් අතේ කේක් කෑල්ලකුයි තියං ඒක දෙසාබාන ගමන්.දිවාෂට එහා පැත්තෙ ඉදන් හිටිය තෙවින් දිවාෂට මොකක් හරි කියන්න දිවාෂ දිහා බැලුවත් එක්කම තෙවින්ගෙ ඇහැ ගියේ දිවාෂගෙ කට කොනට රැදිලා තිබ්බ කේක් අංශූවක්.දෙපාරක් නොහිතුව තෙවින් කියෝ කියෝ හිටිය දිවාෂගෙ කට කොන තමන්ගෙ ඇගිල්ලකින් පිහිදමලා ආපහු කන්න ගනිද්දි මොකක් හරි හේතුවක් නිසා ආශවට කෑම ටික ඉස්මොල්ලෙ යන්න ගත්තා.ආශවගෙ පිට අතගෑව නේත්‍ර ආශවට වතුර ටිකක් පොවද්දි එතන උනු කිසිම දෙයක් ගැන අවධානෙ දෙන්න තරම් සිහියක නොයිදපු දිවාෂ එකපාරටම පුටුවෙන් නැගිට්ටා.
YOU ARE READING
නිවාලන්න මා... (Taekook nonfic)
Fanfiction"ලස්සනම දේ?" "නමේම තියෙන්නෙ....." "ආහ්?" "නේත්‍ර" .......................................................................................... "ආසම තැන?" "මෙතන...." "ආහ්?" "සුදු බේබිගෙ පපුතුරුල" ...
