"ම්....මට සමාවෙන්න අක්කෙ......"
ඇදුම් කෑලි දෙක තුනක් එක්ක තමන්ගෙ ජාතික හැදුනුම්පත විතරක් පුංචි බෑගයකට දාගත්තු නේත්‍ර අරුන්දතීගෙ ඇද ඉස්සරහ හිටගෙන හිටියා.බෙල්ල ලගට වෙනකං ඇතිරිල්ල පොරවන් උන්නු අරුන්දතී සන්සුන්ව නිදාගෙන ඉදිද්දි නේත්‍ර නැවිලා අරුන්දතීගෙ නලලෙන් හාද්දක් තිබ්බා.කම්මුල් තෙමාගෙන පහලට ගලන කදුළු පිහගත්තු නේත්‍ර කුස්සියෙ යකඩ කූරු ගහලා නැති ජනේලෙ ඇරලා ඒකෙන් එලියට පැන්නා.දොර ඇරං යන්න පුළුවන් උනත් ඒක අරුන්දතීට අනතුරු දායක නිසා නේත්‍ර ජනේලෙන් පිටවුණා.අන්තිම වතාවටත් ගෙදර දිහා බැලුව නේත්‍ර තමන්ගෙ පුංචි කකුල් දෙකට වාරු අරං ලාවුලු ගහ පැත්තට යන්න ගත්තෙ දහස් වාරයක් හිතින් අම්මගෙන් අක්කගෙන් සමාව අයදින ගමන්.
"න්...නේත්‍ර...."
"සුදුබේබි...සුදුබේබි ආවද?"
"මම ඇවිත් ටික වෙලාවක් නේත්‍ර"
ලාවුළු ගහ යට හිටන් උන්නු ආශව අදුරෙම ඇවිත් නේත්‍රව තුරුල් කරගනිද්දි නේත්‍රත් ආපිටම ආශවව තුරුල් කරගත්තා.නේත්‍රගෙ නලලට හාද්දක් තිබ්බ ආශව නේත්‍රගෙන් ඈත් වෙද්දි නේත්‍ර තමන්ගෙ දිලිසෙන බෝල ඇස් වලින් ආශව දිහා බලන් හිටියා.නේත්‍ර එක්ක හිනා වුනත් ආශවගෙ ඒ හිනාව ඇතුලෙ හැංගිලා තියෙන වේදනාව නේත්‍රට තේරුම් ගන්න පුළුවන් උනා.ආශව උනත් මේ යන්නෙ තමන්ගෙ හැම හීනයක්ම අතෑරලා දාලා කියලා නේත්‍ර දැනන් හිටියා.හරියටම කිව්වොත් මේ ගමන ආදරේ පැත්තෙ කොහොම උනත්,දියුණුව පැත්තෙන් පැහැදිලිව තිබ්බ අනාගතයක් අවිනිශ්චිත කරගෙන පිටත් වෙන ගමනක් වුණා.
"යමු නේත්‍ර"
"හරි සුදුබේබි....."
"ඔක්කොම ගත්තද ගන්න ඕනිවා?"
"ගන්න කියලා ඒ හැටි දෙයක් මට නෑනෙ සුදුබේබි.....ඇදුම් ටිහකුයි අයිඩී එකයි දාගත්තා....මගදි යද්දි බොන්න වතුර බෝතලේකුයි"
"හ්ම්ම්ම්.....අපි යං"
"හරි සුදුබේබි"
නේත්‍රගෙ අතින් අල්ලගත්තු ආශව පිට පාරෙන්ම වලව්ව මගෑරලා ගුරුපාරට ගොඩ වුණා.ඝන අන්ධකාරෙ පැතිරිලා තිබ්බත් මෙවෙලෙ ටෝච් එකක්වත් පත්තු කරගන්න තරම් හයියක් දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක්ටවත් නොතිබ්බෙ,කවුරුහරි මගදි දෙන්නව දකියි කියන බයට.නේත්‍රගෙ පුංචි අත හයියෙන් අල්ලගත්තු ආශව තීරණාත්මක ගමනක් යන්න පිටත් වෙලා හිටියා.
YOU ARE READING
නිවාලන්න මා... (Taekook nonfic)
Fanfiction"ලස්සනම දේ?" "නමේම තියෙන්නෙ....." "ආහ්?" "නේත්‍ර" .......................................................................................... "ආසම තැන?" "මෙතන...." "ආහ්?" "සුදු බේබිගෙ පපුතුරුල" ...
