E I G H T E E N : Long Night

27 13 3
                                    

CHAPTER EIGHTEEN:
Long Night

Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako. Nagising na lang ako sa ingay ni Alice. Nakanta kasi siya at si Charle naman ay pinapatigil sa pagkanta si Alice.

"Tumigil ka na, ansakit sa tenga." sabi ni Charle.

Umupo na ako at tumingin sa kanilang dalawa, wala pa ako sa wisyo dahil kakagising ko lang. Hinayaan ko na lang silanh dalawa.

Won't you turn around and please look at me?
For everything we are, everything we've been.

May talent pala si Alice sa pagkanta? Ngayon ko lang to nalaman ah. Well, masarap sa tenga yung boses niya.

I promise I'll be good if you stay with me.

Charle

"Ay, wala ka talagang plano tumigil?" sabi ko sa kaniya. Inirapan niya lang ako at itinuloy ang pagkanta.

Hindi naman sa pangit yung boses ni Alice, maganda naman sa totoo lang. It's just I dont like the song she is singing.

Malungkot na nga yung atmosphere tapos makungkot pa kakantahin niya, kung di naman sira ulo nitong babaeng to eh.

But everything we are it just went away;


With the slide of a tongue and a sour taste;


I can not recall, I can explain.

Hindi ko na lang siya pinansin at hinayaan na lang sa kung ano man ang gusto niyang gawin. Nakita ko naman si Zch na parang tangang nakatulala sa isang sulok. Binato ko siya ng dahon na nakita ko at tiningnan niya lang ako ng masama.

But I remember the nights when you'd lie with me,


Where we'd talk and we'd touch and we'd fall asleep,


I wake up in your arms and I feel at ease;


It's gonna be a long night.


Pumunta ako sa isang sulok at nahiga na din. Nakinig lang ako sa kanta ni Alice.

Long night huh? Ang ironic. Talagang mahaba ang gabi dito. Nice song choice.


I still have your shirt in my dresser drawer


The one with the stripes that you liked in store


Oh everything has changed, I wanted more.

Upon hearing the last few lines ng kinakanta ni Alice, a certain white-haired girl crossed my mind.

Everything has really changed. Eversince napunta kami dito sa lugar na to, which supposed to be our second trial. At first , I was determined to finish this as fast as I could pero I found home.

And I know it'll be selfish if I say I wanted more.

Oh how it's raining

Mad HatterWhere stories live. Discover now